‘SAKE, SAKE, SAKE’… Hoe je het nieuwste album van MY BABY ook uitspreekt, Japans of Engels, het is de meest elektronische, dansbare en persoonlijke plaat geworden in hun gestaag verlopende carrière. “Het is ons meest volwassen album geworden. Ik ben echt blij dat we die kant zijn uitgegaan.” MY BABY bereikt weer een next level.
“We zijn altijd al nieuwsgierig geweest” probeert zangeres en gitarist Cato van Dijck de genres binnen MY BABY te verklaren. Ze is in dit gesprek zoals je haar vanuit een live optreden denkt te kennen: heel enthousiast en vol energie. “Ik ben opgegroeid met folk, traditioneel Iers en Schots. En speelde viool, net als mijn vader. Sommige melodieën komen nog daaruit, maar zijn losgetrokken en vermengd met andere invloeden, zoals bij heel veel muziek die we beluisteren.” Daarmee raakt ze de kern waarop zij, samen met broer en drummer Joost van Dijck en gitarist Daniel de Vries, muziek maken en benaderen. “Ik denk dat het de ziel is, die je ergens in vindt, de bezieling. Het is een zoektocht naar melodieën en muziek die ergens je ziel binnenkomen en je raken. Oftewel: Hoe kunnen wij met z’n drieën allerlei elementen combineren tot een stijl die er nog niet is, maar waarvan we zouden willen dat die er wel zou zijn…”
Waardoor MY BABY niet is vast te pinnen op één stijl. En dat deze sterk is geëvolueerd tussen de studioplaten sinds hun debuut ‘Loves Voodoo!’ uit 2013. Met als vijfde het in april verschenen ‘SAKE SAKE SAKE’, een volgende stap in de ontwikkeling. Goed ontvangen, maar… “Het is voor fans soms moeilijk als een band blijft experimenteren, steeds een ander pad bewandelt. Ze hebben misschien meer tijd nodig gehad om aan het album te wennen, omdat ze andere verwachtingen hadden.” Cato begrijpt de fans wel. “In dit album zit minder blues en wereldinvloeden, zal ik maar zeggen. Ik vind het altijd lastig daar een naam aan te geven.” Net als aan de richting die er nu juist meer in zit: “Ja, dat elektronische noem ik het maar, hoewel we niet zuiver elektronisch te werk gaan. We hebben meer op een sample-achtige manier gewerkt met onze eigen ingrediënten. Het is meer gelaagd. Vooral Joost heeft zich daarop kunnen uitleven.”
De muzikale evolutie is een way of life voor MY BABY: “We willen niet altijd hetzelfde spelen. Het moet voor ons ook een interessante zoektocht blijven. Kijken wat we nog meer in onze mars hebben. En we zijn al tien jaar bezig met elkaar. Je wilt niet steeds hetzelfde rondje maken.” Dat geldt evenzeer voor hun sterke live optredens. “Daar spelen we onze nummers ook in alle denkbare vormen en groeit elke song nog steeds.”
Ook voor ‘SAKE SAKE SAKE’ groeide het drietal verder. En door het gebruik van elektronica en samples, waren de mogelijkheden eindeloos. Dat is prachtig, maar ooit moet een plaat toch worden uitgebracht… “Daarvoor hadden we behoefte aan iemand die fris naar de plaat keek.” Eerst werd Steve Dub gevraagd. “Hij kon geweldige sounds toevoegen, dit hier, dat daar, geweldig! Hij heeft echt een soort saus toegevoegd, waar we zelf niet zo snel mee gekomen waren.” Niet vreemd voor een vijfvoudig Grammy Award-winnaar, die ook al had geproduceerd voor de Chemical Brothers, Daft Punk en The Prodigy. “Hij is zo groot. We konden hem een nummer geven en zeggen: Jij mag er je magic overheen doen. Hij was creatief geweldig , maar bracht niet de structuur die we nodig hadden.” Daarvoor werd T22Ghosts gevraagd, het Nederlands producers duo Tjeerd Bomhof en Mathias Janmaat. “Door hun frisse blik en ervaring konden we eindelijk het album echt afmaken. Ja, we zijn zelf duidelijk niet zo van deadlines, haha.”
Mogen we in dit positieve gesprek nog over Corona spreken? Als we ‘SAKE SAKE SAKE’ willen begrijpen kunnen we deze periode niet verzwijgen. “Het was een tijd waarin alles veranderde. Je kan er niet niks mee, maar het is ook heel moeilijk om er letterlijk iets over te schrijven.” Het beïnvloedde hun schrijfproces. “Voorheen waren onze teksten wat cryptischer. Ze werden als het ware geschreven door de ogen van een zelf gemaakte muze, een vrij gevochten vrouw.” De band was al begonnen met de plaat toen de pandemie plots keihard toesloeg. “We wilden eerst een post-apocalyptisch sfeertje neerzetten. Zo van: De wereld gaat niet de goede kant op.“ En toen gebeurde het ook nog. Waardoor het album deels opnieuw onder handen werd genomen. “Sommige dingen voelden nu opeens te cryptisch of pasten gewoon niet meer. We werden geforceerd om een meer persoonlijke insteek te hebben.” Het was vooral het gevoel dat toesloeg: “Onmacht, lam geslagen zijn, onzekerheid over de toekomst, waar we staan met onze generatie.” Cato spoelt de film nog even terug, en weer vooruit… “Uiteindelijk hebben we juist dat gevoel in de plaat kunnen leggen. Het is een eerlijk document van waar wij stonden in de afgelopen twee jaar. En misschien zijn andere mensen ook gebaat bij het omschrijven en accepteren dat je niet weet wat er gaat gebeuren.”
Hoewel het aan dansen nooit heeft ontbroken bij MY BABY, is stilstaan bij de nieuwste plaat helemaal geen optie. “Sommigen zeiden dat het misschien de juiste tijd was om het klein en akoestisch te houden. Hoe meer ik dat hoorde, hoe meer ik dacht: “Nee, als het straks weer losgaat, willen we dansen.” Dat gevoel zit zeker in deze plaat. Het is soms zelfs rave-achtig, zoals in ‘Don’t Fight It’.” Een onconventioneel nummer dat staat voor de experimentele kant. Maar welke twee nummers zijn volgens de zangeres het meest representatief voor waar MY BABY nu staat? “’It’s A Setup’: die live energie, een lekkere stamper. Dat is iets waar we van houden. Daarnaast ‘Fixed / Broken’, wat juist veel experimenteler is, uiteindelijk naar een soort break beat gaat, misschien een klein epos.” Waarmee Cato My BABY duidelijk heeft samengevat. “Ja, de pure energie gekoppeld aan een zoektocht, aan het experimentele.”
‘SAKE SAKE SAKE’ lijkt daarmee een logische stap in de carrière van MY BABY. “We wilden weer verder zoeken, maar planden niet dat dit eruit moest komen. Het is best een serieus album , een beetje donker. En er zit veel energie in geprojecteerd. Het is heel rauw en toch ook heel persoonlijk. Ik ben blij dat we die kant zijn uitgegaan.” Uiteindelijk zullen ook de fans dat begrijpen. Je moet wel mee om MY BABY te doorgronden, in hun spannende zoektocht naar een unieke stijl. MY BABY bereikt weer een next level.
Foto’s (c) Hani Chladilova
