Hoewel zanger Camiel Meiresonne al sinds zijn pubertijd geen onbekende is in de Nederlandse muziekwereld beleefde zijn zevenkoppige band Son Mieux afgelopen jaar wel echt een definitieve doorbraak met de radiohits ‘1992’, ‘Drive’ en de titeltrack van het tweede album ‘The Mustard Seed’. Nu er ook weer concerten mogelijk zijn werd afgelopen maandag nog een najaarstournee aangekondigd die gedeeltelijk in het buitenland zal zijn. Maar eerst doet de Haagse band nog een inhaalslag van concerten die afgelopen najaar vanwege corona moesten worden uitgesteld. Zoals dit concert in de Ronda-zaal van TivoliVredenburg in Utrecht. Ter vervanging deed de band in november wel hun albumpresentatie vanuit Utrecht online, maar deze avond deden ze de inhaalslag met publiek.
Voorafgaand trad een andere Haagse band op als support act: Niko. Ondanks dat er vooral in Nederland bij een voorprogramma een vloek heerst op een veel met elkaar pratend publiek kreeg deze band de zaal wel aardig mee met hun poppy indiesongs. Wie weet zijn zij over een aantal jaar wel hoofdact.
Toen Son Mieux het podium betrad, werd de toon gelijk gezet met de hit ‘Drive’ dat live een bijna jaren ‘70 achtige soulintro bleek te hebben à la Bobby Womack’s ‘Across 110th Street’. De vaart zat er gelijk in met ‘Everything’, ‘1992’ en de huidige single ‘Multicolor’ achter elkaar. Een opening die staat als een huis.
Zonder moeite werd er vervolgens gas teruggenomen naar wat meer sobere nummers zoals de titeltrack ‘The Mustard Seed’. Waarin Camiel in de introductie nogmaals benadrukte hoe bijzonder het is dat er na twee jaar weer kan worden opgetreden. Het nummer was een opbouw naar het intieme duet ‘Trying’ dat Camiel achter toetsen zong met violiste Maud Akkermans. Waarbij gelukkig gehoor werd gegeven aan zijn oproep of ‘de mensen achterin even hun bek konden houden’.
Na vervolgens nog een akoestisch solonummer met ‘Feels’ werd het weer langzaam opgebouwd naar hoe het begon: een soulvolle show waarbij zelfs het decor met discobol en de leden gehuld in glitterkleding teruggrepen naar de hoogtijdagen van disco eind jaren ‘70. In ‘Will Part I & II’ kwam die geoliede soulvolle band weer terug. Het nummer ‘Tuesday’ werd opgedragen aan de vader van Camiel en een vriend van zijn vader die vroeger, voordat hij en zijn broers er waren, regelmatig het oude Tivoli aan de Oude Gracht bezocht. Het maakte het oprecht en persoonlijk. Om daarna weer door te pakken met een drietal nummers die als hits werden ontvangen: ‘Can’t Get Enough’, ‘Dancing At The Doors Of Heaven’, en de uiteindelijke toegift ‘Nothing’.
Niet alleen zet Son Mieux een perfecte soulvolle show neer waarin moeiteloos teruggeschakeld wordt naar akoestische sobere songs, maar het ook weer teruggebracht kan worden naar een groot feest. Het maakt Son Mieux ook een unieke band. Een band met zoveel invloeden van soul, disco, folk en rock die nergens mee te vergelijken is, en het huidige Nederpoplandschap wat breder weet te maken.
