Na zes jaar zijn de Red Hot Chili Peppers terug. Ze leveren een sterke comeback op hun twaalfde studio-album ‘Unlimited Love’. Het is fijn de Peppers weer te horen en al helemaal nu gitarist John Frusciante zich na zestien jaar weer bij de band heeft gevoegd. Zijn muzikale bijdrage is dan ook duidelijk hoorbaar op het nieuwe album.
Dik een uur lang aan nieuwe muziek. Met maar liefst 17 nummers maken de Red Hot Chili Peppers hun comeback. Gelukkig geldt hier niet dat kwantiteit over kwaliteit gaat. De Peppers blijven het hele album op een hoog niveau met zelfs een paar uitschieters naar boven. Het is een dik uur liefde voor de luisteraar. De vreugde die de band heeft gehad tijdens de productie, spat dan ook van de muziek af. Het is een volwassener album waarop de muzikanten inspiratie hebben geplukt van verschillende genres. Met name rock, pop en funk zijn volop aanwezig, maar ook jazz, blues en country maken hun opwachting. Het is typisch Red Hot Chili Peppers, maar wel wat rustiger dan gewend. De drukke drumbeats en (bas)gitaarriffs blijven ditmaal grotendeels uit.
Eerste single ‘Black Summer’ markeert de terugkeer van Frusciante op gitaar. Het nummer over de bosbranden in Australië, het geboorteland van bassist Flea, werd met name door het unieke gitaarspel van Frusciante goed ontvangen door fans. Maar dit bleek maar een voorproefje van de invloed van de gitarist op ‘Unlimited Love’. Waar het album nog rustig begint, wordt het volume van de gitaarversterker naarmate het album vordert wat hoger gezet. De gitaarsolo’s van Frusciante blazen je omver op onder andere ‘The Great Apes’, ‘Whatchu Thinkin’’ en ‘She’s A Lover’. Op ‘The Heavy Wing’ neemt hij gezamenlijk met zanger Anthony Kiedis het voortouw. Het is het nummer dat het dichtst bij de oude Peppers ligt. Zeker een hoogtepunt op ‘Unlimited Love’.
Alle leden van Red Hot Chili Peppers komen dicht bij hun beste werk op succesalbums ‘Californication’ en ‘By The Way’. Waar Frusciante zijn gitaar op specifieke nummers laat horen, doet Flea dat ook met zijn bas op ‘Here Ever After’ en ‘Aquatic Mouth Dance’. En ook zanger Kiedis laat zich zowel tekstueel als vocaal van zijn sterkste kant horen. Met name op tongenbreker ‘Poster Child’, die wel wat weg heeft van eerdere hit ‘Can’t Stop’. Ook de wat gevoeligere, rustigere nummers weet hij juist te behandelen, zoals op afsluiter ‘Tangelo’. Dan blijft de drummer van de band over: Chad Smith. Er wordt op ‘Umlimited Love’ minder snelheid van hem vereist. Dat is jammer.
Bijdrage aan deze goede comeback is Rick Rubin. De producent die eerder ook onder andere de albums ‘Californication’, ‘By The Way’ en ‘Stadium Arcadium’ voor de Peppers heeft geproduceerd. Met dank aan Rubin heeft ieder lid van de band afzonderlijk zijn stempel weten te drukken op de muziek. Maar samen blijven ze toch het sterkst.
De mannen van Red Hot Chili Peppers kunnen trots zijn op hun twaalfde album. ‘Unlimited Love’ is een veelzijdig album waarop voor ieder wat wils te horen is. De zware teksten die de Peppers eerder niet schuwden, ontbreken, maar dat geeft niet. Het is ze gelukt een positieve uitstraling over te brengen. De relatief kalme nummers en de grote hoeveelheid zijn hun enige ondergang op dit nieuwe album. Allemaal barsten ze van de kwaliteit, maar de kwantiteit zorgt ervoor dat een paar nummers alsnog in de vergetelheid zullen raken. Desondanks is ‘Unlimited Love’ een album waar fans enorm blij mee zullen zijn. En ook live zal deze nieuwe muziek het zeker goed gaan doen. (8/10) (Warner Music Group)
