Met je debuutsingle een wereldwijd succes boeken. Het is The Lumineers gelukt met ‘Hey Ho’. De single stond op debuutalbum ‘The Lumineers’. Inmiddels is de Amerikaanse folk rock band gearriveerd bij alweer hun vierde album.
Op ‘Brightside’ brengt het duo, bestaande uit Wesley Schultz en Jeremiah Fraites, een vrolijke noot. Resultaat? Een vrolijk en leuk folk album dat helaas geen onuitwisbare herinnering weet achter te laten.
Wat The Lumineers zelf ook al eens gezegd hebben, ze maken geen moeilijke muziek. Zowel muzikaal als tekstueel luistert het makkelijk weg. Vandaar ook een vrolijk thema dat oproept om naar de positieve kant te blijven kijken. Het past perfect bij The Lumineers en is precies wat ze op ‘Hey Ho’ en ‘Ophelia’ al eerder lieten horen.
‘Brightside’ is al binnen een half uur te beluisteren. Kan ook niet anders met maar 9 nummers. Hiervan is het openingsnummer en tevens de titelsong aan het einde ook nog als ‘Reprise’ te horen. Iets wat je vaker ziet de afgelopen jaren. Een album met een begin en een eind. Ook The Lumineers hebben hiervoor gekozen en hebben zo een mooi geheel van deze vrolijke plaat gemaakt.
Dat The Lumineers niet alleen folkrock maken, maar ook hun weg in de folkpop kennen, hebben ze al eerder laten horen. Ook op ‘Brightside’ is de aanstekelijke folkpop aanwezig op onder andere ‘Where We Are’ en ‘Birthday’. De fijne stem met het rauwe randje van zanger en gitarist Schultz weet hierop de drums van Fraites prima te ondersteunen.
Verrassende nummers zijn schaars op ‘Brightside’. De sterkste nummers zijn dan ook de rustigste. De akoestische gitaar op ‘AM Radio’ en ‘Big Shot’ zorgen ervoor dat zowel Schultz als Fraites op hun best te horen zijn. Hiernaast zijn de invloeden van grootheden als Bob Dylan, Bruce Springsteen en Tom Petty aanwezig. Onder andere op het meest folkrock nummer van het album, ‘Never Really Mine’. Van de meer uptempo nummers, toch wel de beste.
Al met al hebben The Lumineers met ‘Brightside’ een prima album afgeleverd. De opvolger van ‘III’ uit 2019 is een vrolijk half uurtje. Het typische The Lumineers geluid, dat zijn ze niet verloren. De vrolijke folkrock is misschien meer folkpop geworden, maar dat staat het Amerikaanse duo wel. (7/10) (Decca Records)
