De kans is erg aannemelijk dat de band Caravan niet direct een belletje zal doen rinkelen. Toch gaat deze Britse band als ruim 50 jaar mee. Echt groot succes bleef vrijwel hun gehele carrière uit. Tegelijkertijd is Caravan wel een van de bekendere namen uit de zogeheten Canterbury Scene van begin jaren ’70. Tevens wordt hun album ‘In The Land Of Grey And Pink’ als een verborgen parel gezien van de prog rock uit die tijd en kenners van het genre zien ook dat album als een goed startpunt om die Canterbury scene in te duiken. Nu precies 50 jaar na die plaat brengt Caravan hun 15e studioalbum uit.
Van de originele bezetting is alleen de gitarist/zanger Pye Hastings nog aanwezig als bandlid. Naast hem zijn Jan Schelhaas en Geoffrey Richardson ook al sinds de jaren ’70 lid van de groep. Op de eerdere albums van de band hoorde je veel jazzinvloeden en werd de muziek omschreven als prog/psych rock. Halverwege de jaren 70 verliet Richard Sinclair tijdelijk de band en dat zorgde weer voor een verandering in de sound van Caravan. Deze werd commerciëler en ging steeds meer naar de pop rock /soft rock toe. Veel fans zijn na die tijd ook afgehaakt en hebben niet veel goeds over voor de albums die volgden.
Dit nieuwe album ‘None Of Your Business’ gaat redelijk op diezelfde lijn voort. Toch is het geen aanfluiting. Lang niet elk album vanaf 1975 is slecht van Caravan. Integendeel, het is alleen niet meer wat je ‘’gewend’’ was van ze. Ook op dit album moet je dus geen prog rock verwachten zoals in de beginperiode van de band. Nee, dit album heeft wel degelijk wat jazzinvloeden en in zijn geheel genomen luistert hij prima weg. Meneer Hastings is ook niet de jongste meer, dus dat hij in een veel lagere toon zingt dan weleer is dan te begrijpen. Wel moet gezegd dat het in de zang soms wel wat te eentonig wordt.
Het hoogtepunt op deze plaat wordt verzorgd door de titeltrack. Met zijn ruim negen minuten aan speeltijd zit er genoeg verschillende passages in om te blijven boeien. Voor de rest moet eerlijk bekend dat er niet echt nog andere songs echt uitschieten. Dus ook niet in negatieve zin. Het instrumentale deel aan het einde van ´Wishing You Were Here´ mag er wel wezen, maar écht uitschieten doet het niet.
Al met al kunnen we concluderen dat dit nieuwe Caravan album prettig weg luistert, maar om nou te zeggen dat het een plaat is waar we het nog jaren over gaan hebben is wat overdreven. Ik blijf toch altijd nieuwsgierig naar nieuwe releases van de oudere garde. (6/10) (Snapper Music)
