De Haagse band Son Mieux bracht onlangs hun tweede album uit onder de naam ‘The Mustard Seed’. De singles van deze plaat gooide al hoge ogen bij verschillende radiozenders door de zogeheten megahit of topsong te worden en zo wist de band al behoorlijk wat airplay te krijgen.
Son Mieux, wat Frans is voor ‘zijn best’, werd opgericht in 2015 door Camiel Meiressonne en was in het prille begin van de band een soloproject. Kort na het opnemen van zijn eerste nummer ‘Easy’ mocht het voorprogramma zijn bij een optreden. Daar kwam voor hem de conclusie dat het beter zou zijn om een band eromheen te vormen. Zo gezegd, zo gedaan. Na die eerste single duurde het even voor de band ook daadwerkelijk met een vol album aankwam. Debuutplaat ‘Faire De Son Mieux’ kwam uit in 2019. Nu is er de opvolger daarvan, ‘The Mustard Seed’.
In een interview geeft bandleider Meiresonne aan dat dit album eigenlijk precies andersom is gemaakt dan dat ze normaal doen. Meestal schrijft de band namelijk eerst de muziek en gaan ze daar een bijpassende tekst bij maken. Bij deze plaat was er eerst tekst waar de band mee aan de gang kon. In eerste instantie waren die teksten niet eens bedoeld om een album van te maken. Het waren louter gedichtjes, brieven die Meiresonne voor zichzelf schreef. Bijvoorbeeld een nummer als ‘1992’ begon als een brief aan zijn jongere ik. De band gaf aan dit ook zeer prettig te vinden. “Anders zit je zo aan de melodie gebonden, dan passen er maar bepaalde lettergrepen.”
Voor degene die nog onbekend zijn met de band, de muziek past in het straatje van bands als Arcade Fire. Goede voorbeeld is ‘Can´t Get Enough’ en ook albumopener ‘Will pt. 1’ heeft die Arcade Fire-saus. Met name die eerste is een echt oorwurm. Het riedeltje van de viool in het refrein is erg aanstekelijk, neem daarbij het refrein zelf en je hebt inderdaad een top song.
Ik heb alleen wat minder met de ballad ‘Trying’. Daar komt het gevoel niet zo naar boven als ik had gehoopt. Goed bedoeld en het zorgt wel voor een prettig rustpuntje tijdens het luisteren, even wat anders. Als ze wat gas terugnemen hoor ik ze liever in de stijl die ze op de titeltrack laten horen.
Het is jammer voor een jonge band als Son Mieux dat kort na hun eerste album die pandemie toesloeg, want als een band als deze in het festivalseizoen op de zomerse, zonnige middagen mocht staan, ben ik ervan overtuigd dat ze elke weide en tent plat weten te spelen. De muziek ligt erg prettig in het gehoor en zeker met lekker weer en een pilsje in de hand weet ik bijna zeker dat ze een garde aan nieuwe fans voor zich zouden weten te winnen. Hopelijk krijgt Son Mieux snel die kans, want we hebben er hier weer een band van formaat bij in Nederland, zeker live. (8/10)
