De naam Ward Davis zal veel mensen niet veel zeggen. Aan de cover kun je al wel een hele hoop zien. Dit moet wel een countryplaat zijn. Davis gooit het op sommige nummers van dit nieuwe ‘Black Cats And Crows’ over een andere boeg dan zijn eerste plaat ’15 Years In A 10 Year Town’ uit 2015.
Voor we over het nieuwe album beginnen eerst even wat informatie over Ward Davis zelf. Opgegroeid in Arkansas is hij altijd met muziek bezig geweest en daarom heeft hij besloten te verhuizen naar Nashville, Tennessee. In het begin van zijn carrière hield Davis zich voornamelijk bezig met het schrijven van nummers. Zo heeft hij nummers geschreven voor legendes als Merle Haggard en Willie Nelson. Laatstgenoemde is zelfs te horen op het debuut van Davis. Ook voor ‘’nieuwere namen’’ als Trace Adkins en Cody Jinks schreef hij. Na een tijdje van alleen schrijven vond hij het tijd om zelf wat op te gaan nemen. In 2015 kwam daar dus zijn debuut uit. Drie jaar later kwam daar nog een EP achteraan.
Waar het debuut voornamelijk uit zang en piano bestond, is dit album rijker gevuld. Elektrische gitaar, slide gitaar, achtergrondkoren, drums. Het voelt een stuk energieker en past eigenlijk beter bij de krachtige stem van Davis. Iets wat ik bij zijn eerste album miste, komt hier dus heel mooi naar voren. Meer de countryrockkant op, met uiteraard af en toe nog wel een nummer dat teruggaat naar het minimalistische van album één. Wat ook een zeer belangrijk iets is in de outlaw country die hij maakt. Over de nummers zegt Davis het volgende: “I want people to know these songs mean something to me, I hope they mean something to them. Maybe they’ll hear something that’ll make them feel better.”
Dat hij voor een andere invalshoek kiest is ook te zien aan de gastmuzikant. Zoals eerder vermeld was Willie Nelson dat op het eerste album. Op deze plaat is er een plekje vrijgemaakt voor Scott Ian, de gitarist van metal band Anthrax. Dit gebeurt op ‘Sounds Of Chains’ die wordt omschreven als de ‘’murderballad’’.
Opener ‘Ain’t Gonna Be Today’ heeft een heerlijke melodie die uitnodigt om mee te zingen. De tekst van dit nummer zal voor velen ook helaas bekend voorkomen. Een relatie die verbroken wordt en de impact die dat kan hebben. Door de uplifting melodie voel je wel dat de persoon er al bijna overheen is, ‘’But it ain’t gonna be today.’’
Titeltrack ‘Black Cats And Crows’ heeft een prachtige opbouw en gitaarsolo’s die het donkere, sobere gevoel van het hele nummer mooi weergeven. Ook de tekst klopt in dit geheel, zeer solide compositie.
Als laatste wil ik de ballad ‘Lay Down On Love’ eruit pakken. Een lied waar je werkelijk in wordt gezogen en als je je ogen sluit, je het verhaal gelijk voor je ziet. Het gaat over een meisje dat ten huwelijk wordt gevraagd en daardoor een vrouw wordt. Vervolgens gaat de man vreemd, wat in persoon van de man ook gezongen wordt. De wereld van de dame stort in. Mooi verhaal met niet van die cliché gekozen zinnetjes gelukkig, maar goede woordkeuze. Waarschijnlijk de rede dat deze wél binnenkomt.
We kunnen dus concluderen dat Ward Davis met deze release een zeer grote sprong in zijn carrière maakt. ‘Black Cats And Crows’ laat zien dat hij een veelzijdig artiest is met een talent voor songwriting. Hopelijk gaan we nog veel van deze man horen. (9/10) (Thirty Tigers/Ward Davis Music)