Met een muzikale carrière van ruim veertig jaar en een kast vol prijzen en nominaties heeft deze New Yorkse Kerry Kearney een behoorlijke reputatie weten op te bouwen. Na begeleidingswerk met onder meer Marty Balin (Jefferson Airplane) vormde hij zijn eerste band in 1990 en het eerste album verscheen zes jaar later.
Hij is minder bekend als iemand als bijvoorbeeld Sonny Landreth, maar onder andere muzikanten is hij een zeer gewaardeerd collega. Kerry Kearney is voor velen een van de beste slidegitaristen van deze tijd en dat laat hij op zijn pas verschenen album ‘Tales From The Psychedelta’ horen ook. Het is inmiddels zijn achttiende album.
‘Tales From The Psychedelta’ is een verzameling van twaalf nummers, die ooit op eerdere albums te horen waren en nu door Chris Wallitsch opnieuw zijn bewerkt. Hoewel ik zelf niet zo’n fan ben van het bewerken en opnieuw uitbrengen van oud materiaal moet ik toegeven dat hier een prima job is geleverd. Gezien het feit dat een aantal van Kearneys eerdere albums niet meer verkrijgbaar zijn is dit een fraaie manier om toch van ’s mans eerdere werk te genieten. En genieten, dat doet de luisteraar.
Op de cd horen we een combinatie van eigen werk en goed bewerkte covers Het begint met ‘Five Time Man’ en ‘Fatherless Boy’, afkomstig van zijn debuutalbum uit 1996. Hierin laat Kearney meteen al horen dat hij inderdaad een meer dan uitstekende slidegitarist en bovendien een goede zanger is. Andere nummers die m.i. een aparte vermelding verdienen zijn ‘Thank You, Jesus’, een duet met de in 2009 overleden Sam ‘Bluzman’ Taylor, het grandioze ‘Memphis High’ en de prachtige afsluiter, het akoestische ‘Schaefer Time/Duck House’, waarin hij laat horen behalve slide ook fingerpicking goed in de vingers te hebben. Een prachtige cd en een zeer fraaie bloemlezing van Kearney. (8/10) (Highlander Records)
