Kun je in het nu al memorabele jaar 2020 nog aankomen met een donkere, melancholische jaren ’80-stijl? Het liefst gespeeld op een intieme festivalweide bij zonsondergang? First bewijst volmondig dat dit kan. Sterker nog, met hun titelloze debuut EP hebben de Vlamingen nu al één van de muzikale verrassingen van het jaar op hun naam staan. Reden genoeg voor een gesprek met de beide leden.
Jasmin Smolders en Pieter Vochten hebben elkaar muzikaal gevonden op de PXL-Music opleiding in Hasselt. Meteen wordt duidelijk waarom. “We voelen elkaar goed aan en alles gaat heel organisch. Ja, het past muzikaal heel goed”, verklaart Jasmin het samengaan van haar zang met de elektronische instrumentaties van Pieter. Een nummer begint meestal bij haar: “Ik probeer een arrangement op te bouwen en een tekst te maken. Daarbij vind ik de sfeer het belangrijkst, meer dan de inhoud van een tekst. Bij het schrijven krijgt die vaak later pas betekenis. En ja, ze is vaak vrij abstract.” Pieter zorgt vervolgens voor de instrumentale invulling: “maar dat varieert wel hoor, soms doen we juist heel veel dingen samen, sowieso altijd als we de nummers verder uitwerken.”
De sound is elektronisch, soms dramatisch, soms melancholisch. De donkere beats hypnotiseren terwijl Jasmins galmende stem zweeft, fladdert en alle stukjes tot één geheel verbindt. Jasmin noemt het industriële elektronica. “Ik omschrijf First als een contrast tussen licht en donker. Het is frêle en melancholisch, maar toch ook hard en zwaar. Ik zoek graag de contrasten op.” Dat valt ook op bij de artiesten die haar muzikaal beïnvloeden: “Een goed uitgangspunt is The Knife, maar ook Björk en Kate Bush.” Pieter knikt en vult het lijstje aan met een meer instrumentale benadering: “Boards of Canada, Aphex Twin… Die hebben een ruwe kant en aan de andere kant ook ambient nummers, maar soms ook rauwe elektronica, techno.” Ondertussen overdenkt Jasmin de gemene deler van haar drie namen: “Het is een rijtje met sterke persoonlijkheden die durven te experimenteren. En het zijn alle drie vrouwen, misschien identificeer ik me meer daarmee…”
Foto (C) Geert Braekers
De EP is met vier nummers kort maar krachtig geworden. “We hadden deze nummers en vonden het tijd om ze los te laten.” Het nummer ‘To Long’ is het meest exemplarisch voor de First sound: “Het heeft alle elementen: de trage, halftempo beat, bijna ravy synthesizers en op het einde de vocal effects met veel galm.” En er is al een tweede EP op komst. “Afgelopen maand juni hebben we er hard aan gewerkt en in het najaar komt hij uit, naar wij hopen.” Er is een duidelijke, natuurlijke ontwikkeling. “We wilde wel bewust een contrast met de eerste EP. De nieuwe nummers klinken iets harder en volwassener, gedurfder. Meer uptempo, meer drums.”
Nog steeds blijft de jaren ’80 vibe, niet nostalgisch, maar eerder verfrissend. Jasmin denk dat “we een moeilijk genre hebben in België. Net iets te underground.” Maar ze is tevreden met de aandacht die de EP heeft gekregen. Zeker ook met de aandacht vanuit landgenoten van Whispering Sons. Het nummer ‘Losing’ werd onder de aandacht gebracht van frontvrouwe Fenne Kuppens die het bij haar eigen Sentimental Records uitbracht op een compilatiecassette. De aandacht was geboren… “Het is eigenlijk toeval, maar ook een eer. Heel cool.”
Foto (C) Alessandra Ruyten
De stem van Jasmin gaat mooi samen met de elektronica van Pieter. Een ogenschijnlijk contrast van mens en mechanica die echter eerder zorgt voor een eenheid dan een verdeling. Jasmin weet duidelijk wat ze hiermee willen overbrengen: “Het belangrijkst is een gevoel op te roepen dat voor iedereen anders kan zijn, ook afhankelijk van de periode van je leven. We willen live een fijne sfeer neerzetten met mooie energie op het podium.” Ook daar wordt de sound gebracht door slechts dit tweetal. Hoewel beiden zeker open staan voor een samenwerking. Wie een favoriet zou kunnen zijn? Beiden reageren volmondig met Micha Volders. Pieter is vol lof: ‘Hij is een fijn mens, die durft en toch ook realistisch is.” Jasmin: “Ik denk soms wel eens : Ik ben benieuwd “wat zou Micha doen?” Hij werkt op PXL. Daar kennen we hem van. ” Dit is niet de enige positieve opmerking over de Hasseltse muziek opleiding: “Er zijn al veel coole dingen voortgekomen uit de PXL. De opleiding is belangrijk voor de Belgische muziekscene, niet alleen vanuit de muzikanten, maar ook uit de management en technische richtingen.” Er lijkt zelfs een echte Belgisch Limburgse scene te groeien. Deze wordt versterkt door stichting Farrm die Limburgse muzikanten bij elkaar probeert te brengen en letterlijk en figuurlijk een podium probeert te bieden. “Ja, die scene is er zeker en dat is heel tof.”
Foto (C) Geert Braekers
First heeft veel bereikt in korte tijd. Jasmin is echter nog vol energie: “Ik wil niet stil zitten. Ik wil er nu volledig voor gaan met een tweede EP. En dan volgend voorjaar een volledig album. Niet wachten, gewoon gaan. Nu is het moment. We hebben echt ambitie.”
Mooi om te zien en te horen hoe twee jonge muzikanten een stijl uit de jaren’80 opfrissen met een moderne sound. En hoe hun contrasten op een heel natuurlijke manier toch samenvloeien tot een geluidsschilderij dat kracht en eenheid uitstraalt. De kunst van de natuurlijke contrasten van First. Daar gaan we zeker en vast meer van horen.
