Misschien was het wel de eerste echte winteravond in 2019. “Waterkoud” zou je het kunnen noemen. Weer waar je later ziek van bleek te worden als je niet voldoende warm was aangekleed. Toch liep de Limburgzaal in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen helemaal vol met muziekliefhebbers op vrijdagavond 13 december.
Mooi om te zien, al die muziekliefhebbers die zich mooi hadden uitgedost voor een topavond met Gilbert O’Sullivan. De Britse singer-songwriter met Ierse roots speelde vanavond zijn voorlaatste concert in een lange Europese tour. Natuurlijk liggen de hoogtijdagen van O’Sullivan al ver achter ons, maar de artiest bracht nog in 2018 een prachtig nieuw album uit. Zijn muziek is tijdloos en zijn gouden melodieën zitten bij miljoenen muziekliefhebbers in hun muzikale DNA geëtst.
O’Sullivan op piano liet zich begeleiden door sessie-gitarist Bill Shanley uit Ierland. Shanley is een gerespecteerd “hired-hand” in de muziekscene. Hij speelde onder andere op albums van en live bij artiesten als Ray Davies, Paul Brady, Mary Black, Roy Harper, Alexandra Burke, Sinead O’Connor, en Judy Collins. Shanley speelde akoestische en elektrische gitaar, en hier en daar waagde hij zich aan een tweede stem bovenop die van O’Sullivan.
Door de compacte muzikale begeleiding en de statische opstelling op het centrum van het podium zou je wellicht verwachten dat het op dat grote podium een moeilijke zaak zou worden om het publiek te vangen. Dat bleek echter totaal niet het geval. Gilbert O’Sullivan ziet zichzelf dan wel graag als een song smid die in eenzaamheid en afzondering, door hard werken zijn nummers componeert, maar dat gezegd hebbende, slaagde hij er in Heerlen in om, met die prachtige liedjes de grote Limburgzaal voor het publiek terug te brengen tot het formaat huiskamer.
Het optreden was verdeeld in twee sets en er kwamen toch al gauw dertig nummers voorbij. Mooi te horen dat de man in zijn oeuvre een constante kwaliteit behaald die het maakt dat het optreden geen moment saai werd. Gelardeerd met korte herinneringen uit zijn lange, meer dan vijftig jaar omspannende carrière nam O’Sullivan ons mee op een muzikale reis.
Prachtige nummers als ‘A friend of mine’ en ‘Where peaceful waters flow’ werden goed ontvangen door het publiek. Her en der in het publiek waren gouden momenten te zien van mensen die duidelijk geroerd werden. Deze muziek had hen begeleid tijdens mooie of trieste momenten in hun leven, en was daar deel van gaan uitmaken. Daarom waren deze mensen hier.
In de eerste set kwamen de hits ‘Nothing Rhymed’ en ‘Claire’ al voorbij, Het was tijdens deze nummers, en de warme reactie van het publiek erop, dat eens te meer bleek welke invloed Gilbert O Sullivan toch heeft en heeft gehad in de Engelstalige muziekwereld. In de tweede set ging alles een versnelling hoger. De net 73 jaar geworden O’Sullivan was nog erg goed bij stem en ook de hoge noten werden zonder moeite gehaald. Het concert werd afgesloten met de classics ‘Alone Again’, ‘Matrimony’ en het swingende ‘Get Down’ . Tevreden keerden de mensen huiswaarts, velen echter nog niet voordat ze een handtekening van de populaire O’Sullivan hadden gehaald, die daar in de foyer, breeduit lachend ruim de tijd voor nam. Op 1 februari aanstaande kan iedereen die het in Heerlen heeft gemist in de herkansing in het Muziekgebouw in Eindhoven. Mis het niet!
Foto’s (c) Patrick Strouken
