Geraint Watkins komt een jaar na zijn voorgaande album ‘Bold As Love’ met zijn nieuwe album ‘Rush Of Blood. In de titel vinden we het woord ‘bloed’. Luisterend naar de cd en de biografie van de goede man lezend kwam ik vanzelf op twee uitdrukkingen waar dit woord ook in voorkomt. Namelijk het muziek maken ‘zit hem in het bloed’, en ‘het bloed kruipt waar het niet gaan kan’. Geraint Watkins begon zijn muzikale carrière in de zeventiger in Wales bij bands als Juice On The Loose en Red Beans & Rice. Hij toerde met Micky Jupp en bracht in 1979 zijn eerst soloalbum uit, die werd geproduceerd door Andy Fairweather Low. Naast een eigen carrière werkte hij in de loop van de jaren samen met mensen als Paul McCartney, Eric Clapton, Rory Gallagher, Dr. Feelgood om er maar een paar te noemen. Kenmerkend voor Watkins is dat hij zich niet laat vastpinnen op een bepaalde stijl. Zoals Nick Lowe eens over hem zei: “the missing link between Paolo Conte and Howlin’ Wolf”.
Voor zijn recente album ‘Rush Of Blood’ is hij de samenwerking aangegaan met Simon Ratcliffe van het dj-duo Basement Jaxx. Weer een voorbeeld ervan dat hij nog steeds over de rand van zijn bord durft te kijken. Op de cd staan tien door Watkins al dan niet samen met Ratcliffe geschreven nummers. Laten we maar geen stijl benoemen, want ook hier varieert het weer van country, pop, rock tot blues. Het zijn tien nummers die het absoluut waard zijn om goed te worden beluisterd en dan doel ik vooral op de teksten. Als voorbeeld geef ik de afsluiter ‘Another Day Over’. Bedoelt hij hier het einde van een dag of het einde van een leven? Een juweeltje. Een ander nummer dat ik er met kop en schouders bovenuit vind steken is ‘I Got The Blues’, waarin Watkins alle instrument bespeelt op de klarinet na.
De muziek is niet overal even makkelijk en het verdient zeker goed en aandachtig te worden beluisterd. Wat mij betreft is dit tot nog toe een van de beste cd’s van het jaar. (9/10) (Last Music)
