Een van de beste jazzmuzici van deze tijd, Jamie Cullum. In augustus wordt hij pas 40 jaar oud, en in die 40 jaar bracht hij reeds zeven albums uit, de een nog succesvoller dan de ander. Zeven? Acht, want nu is Cullum terug. Na vijf jaar wachten is eindelijk zijn achtste album ‘Taller’ uit. Nou ja, feitelijk zijn negende, maar ‘Jamie Cullum Trio-Heard it All Before’ werd op zo’n beperkte schaal in eigen beheer uitgebracht dat het nooit echt wordt meegerekend.
Op ‘Taller’ vinden we 10 nieuwe klassiekers in wording, waaronder titeltrack ‘Taller’ en ‘Mankind’, die hij voor het eerst ten gehore bracht op het Montreux Jazz Festival. Openingstrack ‘Taller’ zit daarbij vol zelfspot, hoewel het ook de kwetsbaarheid van Cullum aan het licht brengt. Een nummer dat je op een debuutalbum zou verwachten, niet op het achtste album van een succesvol artiest, twintig jaar na zijn debuut. Een gewaagde keuze, maar een die goed uitpakt. Maar gewaagd past bij Cullum, die ‘Taller’ niet alleen als CD en LP uitbrengt, maar ook als cassette op de markt brengt. Op tijd voor de revival?
Op ‘Taller’ brengt Cullum meer tracks die je wellicht niet zo één twee drie op een achtste album zou verwachten. Jamie trekt deuren open die hij twintig jaar gesloten liet. Het album is daarom geen traditioneel jazzalbum te noemen zoals waar hij mee bekend werd. Cullum trekt op ‘Taller’ naar andere stijlen, pakt er hier en daar wat pop en funk bij (luister naar toptrack ‘Usher’), trekt er hier en daar wat gospel bij, en oversaust het hele album met een flinke laag singer-songwriter. Ja, wat anders dan we gewend zijn van Cullum.
Tekstueel weten we van de Engelsman dat hij niet zomaar de makkelijkste weg kiest, hoewel het boyband-nummer ‘For the love’ wel heel erg zoetsappige rijmelarij is. En toch misstaat het niet op wat wellicht het meest uitdagende album van Jamie Cullum is. ‘Taller’ is de start van een nieuwe Cullum. Wellicht even doorslaggevend op zijn carrière als ‘Twentysomething’.
Opvallend is verder het nummer ‘Monster’, waarop hij naast zijn Wurlitzer een grote rol neerlegt bij het achtergrondkoor, dat overigens veelvuldig is gebruikt op ‘Taller’. Het maakt het allemaal net wat meer af. Toch kunnen we concluderen dat Cullum het album niet heeft laten overproduceren. Dat bewijst het afsluitende ‘The Age of Anxiety’ juist erg goed. Klein en zelfs gewoon lieflijk. Het bewijst de veelzijdigheid van een van de grootste jazzartiesten van dit moment. Want ondanks een afwezigheid van 5 jaar, is Cullum nog steeds die wereldtop. Dat mogen we wel concluderen bij ‘Taller’. (8/10) (Island Records)
