Van de oudere generatie Bluesartiesten zijn er nu nog maar weinigen in leven. Koester daarom degenen die nog leven én nog actief zijn. Walter Trout is een Bluesartiest die ik koester. En daarom ben ik vol trots om deze review te mogen schrijven over zijn nieuwste album ‘Survivor Blues, Trouts 20e studio album en bovendien de opvolger van het zeer persoonlijke ‘Battle Scars’ uit 2015.
Walter Trout markeerde natuurlijk zijn Blues voetsporen bij John Lee Hooker en Canned Heat. In 1988 trad Trout voor het eerst in Nederland op tijdens het North Sea Jazz Festival samen met John Mayall & The Bluesbreakers en zette Trout solo tot aan 1997 de toon samen met zijn eigen band The Walter Trout Band. Aan het begin van het nieuwe millennium vormde Water Trout een nieuwe band genaamd Walter Trout And The Free Radicals, later ingekort tot Walter Trout And The Radicals. Sinds 2008 treedt Trout tot op de dag van vandaag alleen nog maar op onder zijn eigen naam.
Zijn energieke en passievolle liveoptredens maken hem tot een gevierd live artiest en daarom geniet Walter Trout nog altijd trouwe fanbase hier in Nederland. Sinds 1994 heeft de beste man hier zelfs een eigen fanclub en niet voor niets bracht Trout in 2016 een live album uit getiteld ‘Alive in Amsterdam’.
Voor ‘Survivor Blues’ riep Trout de hulp in van Bluesmuzikant Sugaray Rayford (De track ‘Woman Don’t Lie’) En The Doors gitarist Robby Krieger (Track ‘Goin’ Down To The River’.) Het album opent met de lekkere track ‘Me, My Guitar and The Blues’ en dat Walter Trout nog goed bij de tijd is blijkt uit de daaropvolgende track ‘Be Careful How You Vote’. De tekst is duidelijk een reactie op de huidige situatie in zijn eigen thuisland.
Tracks als ‘Woman Don’t Lie’, ‘Sadie’, ‘Please Love Me’, ‘Nature’s Disappearing’, ‘Red Sun’ en ‘Something Inside Of Me’ worden nog altijd gespeeld met evenveel passie en verve. Met heerlijke gitaarsolo’s op ‘Woman Don’t Lie’, ‘Sadie’ en ‘Something Inside Of Me’ zet Trout nog altijd die heerlijke onvervalste Bluesrock neer die zo kenmerkend voor hem is. De track ‘Red Sun’ heeft een uitstekend opvoerende drumbeat als opbouw. ‘Please Love Me’ en de track ‘It Takes Time’ hebben een lekkere jaren ’60 vibe en is duidelijk een ode aan die periode.
Goed van Trout is dan ook om in zijn samenwerking met Robby Krieger op de track ‘Goin’ Down To The River’ juist te kiezen voor een onvervalste Boogiestijl a la John Lee Hooker. In plaats van een psychedelische sound zoals luisteraars dit misschien automatisch zouden verwachten wanneer je een samenwerking aan gaat met een bandlid die de toon heeft gezet voor de psychedelische rock in de jaren 60’. Afsluiter ‘God’s Word’ borduurt voort op de Boogiestijl, maar is een relaxte afsluiter door het slowtempo.
Walter Trout laat met ‘Survivor Blues’ horen een echte vechter te zijn en dat zijn grootste liefde nog altijd de muziek is. Een heerlijk album met prima samenwerkingen. Aan dit album kun je geen buil vallen en is alles wat een Bluesliefhebber graag hoort. Pure passie, en daarom 10 punten waardig. Uiteraard gaat de beste man ook met dit album weer op tournee en zal op 14 oktober neerstrijken in de Oosterpoort Groningen en op 16 oktober in TivoliVredenburg te Utrecht en een dag later in de Muziekgieterij te Maastricht. (10/10) (Provogue)
