Het openingsconcert van deze tour kon niet beter plaatsvinden dan Hilversum, want de band is ook van origine Hilversums! In 1972 opgericht door Ton Scherpenzeel, die nu nog het enige overgebleven originele bandlid is. Na vele wisselingen van bandleden, lijkt Kayak dan nu sterk te staan met een nieuw album dat begin dit jaar uitkwam ‘Seventeen’.
Vrijdag 26 oktober was het zover en kon men de vernieuwde Kayak bewonderen in de Vorstin. De band, met op drums Colin Leijenaar, op toetsen Ton Scherpenzeel, op gitaar Marcel Singor en op basgitaar Kristoffer Gildenlow, ging fel van start! Het publiek was verrast en had waarschijnlijk niet gerekend op deze rock-entree. ‘Falling’ werd gebracht met een enorme energie. Zanger Bart Schwertmann zette iets neer op het podium, dat deed denken aan Queen. Veel handgebaren om woorden kracht bij te zetten, maar niet over de top. Eigenlijk precies goed! Na het welkomswoordje van Bart, volgde het mooi gezongen ‘Ballad of a Lost Friend’.
Van het nieuwe album ‘Seventeen’, werd het ‘Somebody’ neergezet: persoonlijk mijn favoriete song van Kayak; een mooie mengeling van pop en rock. De nummers hierna liepen meer in elkaar over, door de instrumentele arrangementen. Gelukkig niet te lang, maar steeds in dienst van het lied. De balans was goed in ‘Still my Heart Cries’. Symfonische rock ten top! Ook het publiek was hierover enthousiast: tijdens de pauze sprak men over de fantastische sound: veel oude, herkenbare geluiden van het oude Kayak en ook het nieuwe rock-sausje slaat goed aan. Vooral de zanger werd geroemd en de drummer: wat een energie! De moeder van de drummer stond erbij en glom van trots.
Na de pauze werd men getrakteerd op het prachtige ‘Seagull’. Zanger Bart Schwertmann liet horen dat hij ook met een ballad goed uit de voeten kan. Tijdens een van de volgende rocknummers, kregen alle bandleden een eigen momentje of fame; ieder zijn eigen solostukje. Iedereen klapte vrolijk mee. Dit ook bij ‘Chance For a Lifetime’. Als laatste nummer werd ‘Ruthless Queen’ ingezet, onder luid gejuich. Natuurlijk wist iedereen in het publiek dat er nog wel een toegift zou volgen. ‘Starlight Dancer’ bleek een goed gekozen toegift, want men bleef roepen om meer. Er werd daarna echt afgesloten met ‘To An End’. Heel toepasselijk! Niet alle mensen gingen direct naar huis: er werd nog volop overgegaan tot het kopen van cd’s. Het laatste album ‘Seventeen’ slaat dus duidelijk aan! De Kayak-boot vaart gewoon door!
