Hadden Sayers is een uit Texas afkomstige zanger, gitarist en songwriter, die al heel wat jaren meedraait. Het is voor wat betreft albums een paar jaar stil geweest rond hem, maar nu komt hij met twee cd’s tegelijkertijd uit. Het rustige ‘Acoustic Dopamine‘ werd eerder al besproken. Het rockende ‘Dopamine Machine’ is nu aan de beurt.
Twee cd’s, waar de verschillen niet groter kunnen zijn, maar die toch bij elkaar horen. Het zijn namelijk verschillende versies van dezelfde nummers. Voor de opnamen is Sayers naar Nashville gegaan, waar hij in de studio is begeleid door uitstekende sessiemuzikanten, t.w. Greg Morrow (drums), Johnny Neel (orgel) en Rusty McFarland (bas, akoestische gitaar, percussie). Op een van de nummers zingt Ruthie Foster. Op ‘Dopamine Machine’ staan elf door Sayers zelfgeschreven nummers, variërend van stevige op blues geënte rocksongs tot soulvolle slowblues. Prima geschreven en gemusiceerd. Mijn persoonlijke favoriet is het bluesnummer ‘Blood Red Coupe Deville’.
Twee cd’s met verschillende versies van dezelfde nummers uitbrengen. Je moet het maar durven. Bij Hadden Sayers is het een geslaagde poging geworden. Twee prima cd’s. (7/10) (eigen beheer)
