Hadden Sayers is een uit Texas afkomstige zanger, gitarist en songwriter, die al heel wat jaren meedraait. Het is voor wat betreft albums een paar jaar stil geweest rond hem, maar nu komt hij met twee cd’s tegelijkertijd uit. Het rockende ‘Dopamine Machine’ wordt elders besproken en het rustige ‘Acoustic Dopamine’ is nu aan de beurt. Twee cd’s, waar de verschillen niet groter kunnen zijn, maar die toch bij elkaar horen. Het zijn namelijk verschillende versies van dezelfde nummers.
Wordt Sayers op het rockalbum door een voltallige band begeleid, hier is hij alleen te horen. Op twee nummers na dan. Zangeres Ruthie Foster is op een van de nummers te horen en op een ander verrijkt Jim Ed Cobbs het geheel met handklappen, voetstompen en diverse voorwerpen. Luisterend naar beide albums hoor je weliswaar dezelfde nummers, maar op ‘Acoustic Dopamine’ zijn ze veel intiemer en intenser, omdat je beter op de teksten let. Een nummer dat bijzonder vermelding verdiend is wat mij betreft het mooie ‘Blood Red Coupe Deville’.
Twee dezelfde maar toch zeer verschillende albums. Je moet het maar kunnen. En Hadden Sayers bewijst hiermee dat het mogelijk is. (7/10) (Eigen productie)
