Arnout & Sander Brinks zitten in een goede flow. Het duo – beter bekend als Tangerine – kreeg de mogelijkheid om een plaat op te nemen in Tucson, Arizona in de USA. Het budget is dus groter geworden en de muziek is ook grootser geworden. De plaat ‘There and Back’, geproduceerd en gespeeld met Joey Burns en John Convertino, heeft wat meer pedal steel, strijkers en meer pit.
Het voorprogramma van het country/folk duo Sam & Julia was een goed begin van de avond. Zij lieten het publiek aandachtig luisteren en vroegen na afloop van ieder nummer waar het over ging en wat de clou was. Een onderhoudend duo, die met hun stemmen ook het publiek wisten te raken. “Het publiek van Tangerine is het fijnste publiek” vertelde Julia, “ze komen om te luisteren en niet om door de nummers heen te kletsen en bier te drinken”. Het concert was seated gemaakt mede om goed te kunnen luisteren, maar wellicht ook om het wat drukker te laten ogen.
Tangerine begon de set met een passend eerbetoon aan de afgelopen week overleden Leonard Cohen door een prachtige uitvoering van ‘Hallelujah’ te vertolken. Dat kun je wel over laten aan Arnout en & Sander met een goede close harmony. De set was goed opgebouwd met akoestische nummers, waarbij alleen Arnoud & Sander op het podium stonden, verder grotendeels aangevuld met een band waarbij het accent pedal steel die avond goed tot zijn recht kwam. Deze aanvulling op de sound van de heren gaf de muziek wat meer pit. Alle 11 nummers van hun nieuwe plaat kwamen voorbij welke door meer uptempo en veel pedal steel worden gekenmerkt. “Van de 31 geschreven nummers zijn er 16 opgenomen en staan er 11 op de plaat” vertelde Arnout. Een van de opgenomen nummers die niet op de plaat staat, ‘Thank God For You’, kwam ook aan bod.
Hoogtepunt van de show was de cover ‘Love Hurts’ van Nazareth. Het nummer werd samen met Sam & Julia (als extra stemmen) ten gehore gebracht. Op dat moment hoorde je extra goed hoe goed hun close harmony is. Een uitvoering om kippenvel van te krijgen. Het in New York geschreven ‘New York City’ werd gevolgd met een rockende uitvoering van ‘Only One Last Teardrop’. Het kenmerkte de opbouw van de set die door de wisseling uitermate onderhoudend was. De heren hebben geleerd van hun theatertour (die zonder band steriel was) en zetten dat nu live met voltallige band goed weg. Het laatste nummer voor de toegift was goed gekozen want ‘Things Go Like This Anyway’ heeft alles wat Tangerine zo aangenaam maakt.
“Het is zaak om de nog levende legenden ook te eren” vertelt Arnout waarna ‘You Ain’t Going Nowhere’ van Bob Dylan werd ingezet. Het slot van de set ‘My Friend’ was goed gekozen. Het gaf precies weer waar Tangerine nu staat. ‘My Friend’ kent een heerlijke pedal steel feel, hetgeen het muzikale verfijnde palet van de band vergroot op een passende en aangename wijze. De heren zijn inmiddels woonachtig in Zwolle waarbij de rivaliteit tussen Zwolle en Deventer alleen op voetbal gebied bestaat. Tangerine werd met warmte ontvangen en door de luisterende oren van het publiek konden we van elke noot en elk accent genieten waarbij de pedal steel een voltreffer is.
Foto’s (c) Rene Obdeijn / Maxazine
