Het nieuwe album ‘IV’ van Santana mag gerust een bijzonder moment in de lange geschiedenis van de latin-rock band worden genoemd. Voor het eerst sinds 1973 is de klassieke line-up van de groep weer bij elkaar. De doorbraakbezetting met toetsenist Gregg Rolie, drummer Michael Shrieve, percussionist Michael Carabello en het enige honkvaste lid Carlos Santana schreef geschiedenis met een legendarisch optreden tijdens Woodstock. Op het album 3 uit 1971 werd de groep versterkt door gitarist Neil Schon, die later verder ging met Journey. Aangevuld met de huidige bandleden Benny Rietveld en Karl Perazzo, levert Santana op deze nieuwe plaat een sprankelend resultaat af.
Sterke tracks op ‘IV’ zijn onder andere ‘Anywhere You Want To Go’ dat in lijn ligt met de hit ‘Everything’s Coming Our Way’ en de instrumentals ‘Fillmore East’ en ‘Echizo’ die knipogen naar de eerste twee albums. ‘Suenos’ is het nieuwe ‘Samba Pa Ti’ en ‘Blues Magic’ ademt ‘Black Magic Woman’. Fraai zijn de twee gastbijdragen van soulzanger Ronald Isley in ‘Love Makes The World Go Round’ en ‘Freedom In Your Mind’. Het gaat echter ook een aantal keren mis zoals in het housy ‘Choo Choo’, het plastische ‘Caminando’ en het banale ‘Come As You Are’. Allemaal goed bedoeld, maar in de uitwerking niet wat je van Santana wilt horen. En hoewel Neil Schon een fantastische virtuoze gitarist is, zijn metalgeluid is op enkele momenten wat overdadig in het geheel. Carlos klinkt als vanouds vertrouwd en geïnspireerd. Zanger Gregg Rolie heeft iets aan kracht te hebben ingeboet, maar blijft aan de goede kant van de streep.
De enkele punten van kritiek daargelaten is dit nieuwe album een fijne luisterervaring. Sterker nog, ‘IV’ is de beste Santana plaat in jaren. Sinds de megaseller ‘Supernatural’ uit 1999 laat Carlos Santana zich veelvuldig omringen door populaire gastvocalisten en lijkt hij vooral in dienst te staan van zijn jongere collega’s. Die aanpak levert over het algemeen gelikte producties met hitnoteringen en flinke verkoopcijfers op, maar qua muzikale magie zijn de resultaten wisselvallig. ‘IV’ is duidelijk een ander verhaal. Er is weer sprake van een groepsgevoel. Het speelplezier straalt van de plaat af en er zijn voldoende momenten waarin de groep de oude tijden subtiel laat herleven. Weliswaar wordt het niet zo klassiek als in de eerste helft van de jaren 70, maar de oude rotten doen het nog prima en hebben er lol in. (8/10)(Santana IV Records)