Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, het titelloze debuutalbum van The Pheromones krijgt van mij meteen een dikke 8,5 en dat alleen maar omdat ik zeker weet dat de volgende CD een 9 waard zal zijn. Met zeker zes nummers die de potentie hebben om het tot single te schoppen, is deze CD een van de grootste verrassingen die de Nederlandse Pop/Rock liefhebber dit jaar op zijn bordje krijgt.
Het album is opgebouwd met hoogtepunten. Zie het als een dagje strand. Je staat met je voeten in het zilte nat en als de ene golf zich terug trekt weet je dat de volgende onderweg is. Er zijn van die momenten dat je bij iets dat je tegenkomt het gevoel hebt van dat zit wel goed. Bij The Pheromones had ik dat gevoel bij mijn eerste kennismaking met hen op Bospop. Frisse, aanstekelijke rock van een nieuwe band, die dan wel weer uit ervaren rotten bestaat. De gebroeders Slager, gitaar/zang en bas, hebben hun sporen al verdiend bij Nuff Said. Met gitarist Matthijs Hoitsma die de meeste solo’s op zich neemt en Tanco Baart achter de trommels ontstond een nieuwe (super) band die de vele podia onveilig zal maken.
Voor de onvermijdelijke vergelijkingen beperk ik mij tot het openingsnummer van dit album dat ze onder eigen beheer opnamen. ‘Dangerous Games’ kon wel een song zijn van Jet, de Australische band die ooit een grote hit had met ‘Are You Gonna Be My Girl’. Jet pleurde in 2012 de gitaren in de hoek en het zou te gemakkelijk zijn om te zeggen dat THE PHEROMONES de plaats van hen in zouden nemen. Naarmate dit album zijn einde nadert, dicht ik The Pheromones een veel langere en succesvollere toekomst toe.
In die gedachte wordt ik gesterkt na het luisteren van het 2e nummer want dat is letterlijk en figuurlijk ‘Stronger’. Dat vond het promotieteam van de bekende Amerikaanse serie Californication ook. Zij gebruikten dit nummer bij het promo spotje van deze serie. Tevens werden 2 songs van dit album gebruikt voor Supernova, een Nederlandse speelfilm. Richten The Pheromones zich dan alleen op soundtracks? Welnee, maar het is wel mooi meegenomen en het geeft aan dat we hier met een zeer talentvolle band te maken hebben. De kietelende gitaarriffs die Matthijs Hoitsma bij ‘Dangerous Games’ gebruikte en mij op het verkeerde been zette vind je ook terug op ‘Be My Girl’ en ‘1 2 3’.
De pakkende songs zoals het opzwepende ‘Lonely Trucker’, zitten na het eerste refrein geramd en zijn direct mee-blèr-baar. Op de afsluiter ‘Chase Them Waterfalls’ tref ik Southern rock invloeden aan waar menige band in dit genre een puntje aan kan zuigen. Het toont de veelzijdigheid van The Pheromones en dat houd weer in dat zij een groot publiek zullen aanspreken onder het motto: ‘Voor elk wat wils!’. Op Bospop wisten zij mij al te verrassen en doen dat met dit album nog eens dunnetjes over. Prima band, prima debuut! (8,5/10)(eigen beheer)
