De 40e editie van de Lokerse Feesten is op 1 augustus gestart en duurt tot en met 10 augustus 2014. Wat in 1975 begon als een kleinschalig feestje is inmiddels uitgegroeid tot een 10-daags festival met een maximum van 15.000 bezoekers per dag. Een festival voor iedereen door de zeer uiteenlopende line-up, waarbij iedere dag een ander thema heeft. In de Red Bull Elektropedia Room kunnen locale DJ’s podiumervaring opdoen in de dance scene.
Onder het genot van een pintje en een Lokerse paardenworst met tomatensaus, staat conform de traditie de eerste zondag van het festival in het teken van de zware gitaren en dubbele basedrums op het hoofdpodium.
Om klokslag 16:30 vindt de aftrap plaats van de Belgische metalband Channel Zero. De band heeft er duidelijk zin in, net zoals het inmiddels in grote getale aanwezige publiek, gezien het vroege tijdstip naar Lokerse begrippen. Al vóór er een noot gespeeld is, is zanger Franky De Smet-Van Damme al drijfnat vanwege de hoeveelheid water die hij over zichzelf en de andere bandleden gooit. Na een iets te lang intro start de band met ‘Dark Passenger’. Titeltrack ‘Kill All Kings’ wordt opgevolgd door ‘Suck My Energy’ en ‘Safe’. Het publiek is inmiddels opgewarmd en de eerste headbangende haren vliegen in het rond. Nummers als ‘Electronic Cocaine’ (nieuwe singel), ‘Duisternis’, ‘Help’ en ‘Bad To the Bone’ passeren de revue. Afsluiter van het optreden is ‘Black Fuel’, welke luidkeels wordt meegezongen en waarbij Franky zich tussen het publiek stort. Een energiek optreden, niet helemaal zuiver en altijd toonvast, maar dat mocht de pret niet drukken. Een waardige opening van de dag.
De Canadese Devin Townsend die begeleidt wordt door zijn vaste begeleidingsband heeft overduidelijk zin in een feestje. Na een wat stramme start krijgt hij het voor elkaar om het publiek voor zich te winnen met de nodige flauwe grappen en humor. Dit afgewisseld met muziek welke verschillende stijlen omvat, van trash- tot progressieve metal en melodische rock. Een zeer divers muzikaal optreden met nummers zoals ‘Seventh Wave’, ‘War’, ‘Grace’. Als afsluiter krijgt het publiek nog een stevige boogie-woogie toegift van ‘Bad Devil’. Met dit optreden heeft Devin Townsend laten zien een muzikale alleskunner te zijn.
Zodra de intro van de Noorse blackmetal band Dimmu Borgir start gaan de hemelsluizen open en begint het zachtjes te regenen. Onder luidknallend vuurwerk en de nodige vlammen wordt gestart met ‘Allegiance’. Het optreden staat in het teken van het klassieke symfonische blackmetal album ‘Deathcult Armageddon’ uit 2003. Ongeveer de helft van de set bestaat uit nummers van dit album (De eerste 4 nummers + ‘Cataclysm Children’). De heren sluiten af met het nummer ‘Mourning Palace’. De weergoden waren snel tevreden zodat het bij een klein buitje regen is gebleven. Een strak en overtuigend optreden met de belofte van Dimmu Borgir om na het produceren van hun nieuwe CD, snel terug te komen naar Belgie.
Na de verklede en geschminkte Dimmu Borgir is het de beurt aan Down. Een simpel, compact podium met een aantal opeen gestapelde versterkers en een sobere lichtshow. Het gaat hier maar om 1 ding …. Pantera in het kwadraat, keihard en met moddervette riffs. Down start met ‘ Eyes of the South’ en gelijk ontstaat de eerste moshpit met de nodige crowdsurfers. Als een gekooid dier loopt de uit New Orleans afkomstige zanger Phil Anselmo rond en zweept het publiek op met nummers zoals ‘We knew him well’, ‘Hogshead/Dogshead’, ‘Witchtripper’, ‘Hail the leaf’, ‘Conjure’ en ‘Losing All’. Luidkeels wordt er meegebruld door het publiek wanneer het nummer ‘Lifer’ wordt opgedragen aan de overleden Pantera gitarist Dimebag Darrel. Het laatste nummer ‘Bury me in Smoke’ werd gekozen door de fans. Een overtuigend en snoeihard optreden, wat veel waardering kreeg vanuit het publiek. Het absolute hoogtepunt van de dag.
Wat moet je na al die jaren nog zeggen over de rock-‘n’-roll van Motorhead. Hun strepen hebben ze al lang verdiend. Het was duidelijk dat het meeste publiek voor Motorhead kwam. Het terrein was overvol met Motorhead t-shirts. De verwachtingen waren hoog gespannen, maar ook de twijfels …. wat kan de levende legende Lemmy Kilmister van bijna 70 nog aan, gezien zijn verminderde gezondheid. Vanaf het eerste nummer was duidelijk dat Lemmy zijn stem niet goed was, weinig power, statisch en routinematig. Gitarist Phil Campbell en drummer Mikkey Dee trekken de show naar zich toe met als gevolg solo’s om Lemmy te ontlasten. Er worden voornamelijk rustigere nummers gespeeld zoals ‘Damage Case’, ‘Stay Clean’, ‘Over the Top’, ‘Doctor Rock’, ‘Just ‘Cos You got the Power’ en ‘Going to Brazil’. Het concert werd afgesloten met de krakers ‘Killed By Death’, ‘Ace of Spades’ en als toegift ‘Overkill’. Het geschreeuw van Lemmy: IS IT LOUD ENOUGH …. was er dit keer niet bij. Toch was iedereen blij dat we de legende in ieder geval nog een keer hebben kunnen zien.
Afsluiter van 3e dag van de Lokerse Feesten is Within Temptation. Een behoorlijk deel van het publiek is inmiddels al vertrokken. Het podium/decor en de lichtshow is dik op orde. De vlammen schieten de lucht in tijdens het openingsnummer ‘Let Us Burn’. Sharon is zeer goed bij stem. Het geluid is uitstekend en ze heeft er duidelijk zin in, net als de rest van de band. Echter het publiek is tam en mat. Er passeren veel nummers van de laatste album ‘Hydra’. Bij ‘Paradise’, zingt Tarja Turuunen (ex-nightwish) mee, waarbij de band de videoclip op het scherm laat meelopen. Van het album ‘The Unforgiving’ komen ‘Faster’ en ‘Iron’ voorbij, terwijl van het album ‘The Heart Of Everything’ nog het mooie ‘The Cross’ en ‘Our Solemn Hour’ wordt gespeeld. De band sluit af met de toegiften: ‘What Have You Done’, ‘Summertime Sadness’ en ‘Ice Queen’. Een goed optreden. Alleen als je je ogen dichtdoet is het net of je de CD hoort. De ziel van een live optreden wordt gemist bij Within Temptation.
Foto’s (c) dchphotography.com/Maxazine
