Onder de naam Moveable Feast Tour 2013 is deze week het circus rondom de Schotse zanger Fish op het Europese vasteland gearriveerd. Ruim zes jaar lang hebben we moeten wachten op nieuw studio-werk maar uit de allereerste reacties kon al worden opgemaakt dat de 55-jarige performer, schrijver en acteur niet bepaald over één nacht ijs is gegaan. Ruim een uur lang wordt de luisteraar in een wurggreep gehouden door die zo karakteristieke stem en de kwalitatief hoogstaande muzikale bijdragen van zijn ervaren muzikanten. De hoofdstedelijke poptempel is niet uitverkocht maar aan de populariteit van Derek William Dick, zoals hij bij de burgerlijke stand bekend staat, hoeft nog altijd niet te worden getwijfeld. Samen met de fans die er al vanaf het prille begin bij waren maar ook met een opvallend groot aantal jonge liefhebbers in de zaal is hij zoals gewoonlijk, vastberaden om er weer een, van de eerste tot de laatste minuut, zeer bijzondere avond van te maken.
Voor ons is de ruim tien minuten durende opener Perfume River volslagen onbekend maar dat geldt niet voor de ‘Fishheads Club’, de hondstrouwe fans van het eerste uur. “It’s a perfect nightmare’, fluisteren ze zachtjes mee. De epische track waarmee het gloednieuwe album A Feast of Consequences aanvangt, wordt door sommigen al woord voor woord hartstochtelijk meegezongen terwijl het nummer ondersteund wordt door indrukwekkende visuals op het grote scherm. Gewaagde zet om zo het optreden te openen. Het blijkt een kleine voorbode te zijn van wat er nog te wachten staat. Fish is zichtbaar aangenaam verrast door de respons op de titeltrack van zijn nieuwe album. Vanuit de coulissen wordt hem een fles witte wijn aangereikt om samen met de fans te kunnen proosten op het succes van dit tiende album.
Al bij de eerste tonen van Script For A Jester’s Tear klinkt een luid gejuich. Hoewel hij al veel langer als solo-artiest opereert, zal de naam Fish voor altijd onlosmakelijk verbonden blijven met de band Marillion. He Knows You Know wordt eveneens met groot enthousiasme ontvangen. Bijna een kwart eeuw geleden besloot Fish het allemaal op eigen kracht te gaan doen. Fijntjes wordt met Dark Star nog even gewezen op 13th Star, zijn vorige album dat alweer zes jaar geleden verscheen. Hoewel de verkoopcijfers niet te vergelijken zijn met die van het succesvolle Marillion-tijdperk, blijkt vanavond nog maar eens met wat een geweldige tekstkunstenaar we nog altijd van doen hebben. Blind To The Beautiful kan wat dat betreft dan ook als hoogstaande poëzie gezien worden.
Het absolute hoogtepunt van het optreden is het drieluik uit Highwood, een prachtig muzikaal epos waarin Fish zijn ervaringen heeft verwerkt na een bezoek aan Noord-Frankrijk om daar op te zoek te gaan naar de herinneringen uit de Eerste Wereldoorlog. Het twintig minuten durende muziekstuk is opgedragen aan zijn grootvader en laat werkelijk niemand in Paradiso onberoerd. De schokkende zwart-witbeelden en de uitvergrote podiumverrichtingen van Fish die we op het scherm zien hebben iets surrealistisch, alsof hij soms zelf in de loopgraven te zien is. Na Thistle Alley neemt de Schot, terwijl hij nog een stevige teug uit de fles neemt, dankbaar het welgemeende applaus in ontvangst en weet dat hij zichzelf voor de zoveelste keer heeft overtroffen.
De vreemde, ietwat rommelige medley van Assassing, Credo, Tongues, Fugazi en White Feather die hierop volgt, vormt een prettige en luchtige afwisseling in de bij vlagen beladen set. Wanneer het na de toegiften Freaks en Lucky dan toch echt gedaan lijkt en Paradiso de lichten al weer aanheeft, wordt voor de allerlaatste keer afscheid genomen met The Company. Het is het moment waarop Fish nog eens zijn waardering voor de Nederlandse fans kenbaar maakt en met zijn uitstekende band kan terugkijken op een zeer geslaagde avond.
Foto’s: Fish Effenaar Eindhoven 22-09-2013 Sander van den Berg
