Slechts een jaar na de CD/DVD Night Life In Holland brengt de 32 jarige Danny Bryant in April alweer zijn 7de studio album uit. Het uit Engeland afkomstige bluesrock trio heeft zich de afgelopen jaren definitief in de Europese bluestop genesteld en is ook in ons land enorm populair. Danny wordt muzikaal ondersteunt door vader Ken Bryant op bass en Trevor Barr op drums. Kan je als bluesrocker nog een CD maken die anders klinkt dan zijn 6 voorafgaande studio Cd’s? Ja, Danny Bryant kan dat!
Opener Prisoner Of The Blues is een echte bluesrock knaller van het type waarmee Danny Bryant veel liefhebbers voor zich gewonnen heeft. De splijtende gitaarsolo’s scheuren, beuken en janken door je boxen. Een song dat ‘live on stage’ allen aanwezigen wel eens gevangen kan houden voor de rest van het optreden. Greenwood 31 geeft een prima vervolg aan het eerste nummer en geeft dan ook invulling aan het woord blues power trio.
De eerste verrassing krijgen we met Can’t Hold On waar we starten met een singende gitaar op de achtergrond en een gevoelig piano stuk gevolgd door gitaar solo’s en ver op de achtergrond toetsen. Een groei-nummer. Hurricane zou indien opgepakt door de radio, zomaar een hitje kunnen worden. Wat mij betreft het minste nummer van de CD. Vervolgens een fijne boogie, iets wat we normaal gesproken niet al te vaak tegenkomen in het repertoire van Danny Bryant. Het gitaar werk spettert, beukt, schuurt ook hier op een pakkende manier. De achtergrondzang is weer een mooie surprise dat de nieuw ingeslagen weg bevestigt. Dit echter zonder zijn kenmerkende sound en eigenheid te verliezen.
Uit de vier resterende songs pakken we de ballad I’m Broken nog mee en dan gaan we naar mijn favoriet en het laatste wapenfeit van de plaat. Door te openen met akoestisch gitaar waar door heen piano klinkt hebben we een heel mooi begin van een weergaloos mooi eind.
Painkiller doet zijn naam eer aan, laat je meevoeren met je ogen dicht, luister naar het wervelende gitaarspel en de paracetamol kan weer in de medicijnkist.
Conclusie:
Danny Bryant levert met zijn nieuwe studio album gewoon weer een top CD af. Voor sommige die-hard fans zal het misschien even wennen zijn, toch zal Hurricane aan het einde van dit jaar weer in verschillende lijstjes terug te vinden zijn. De kenmerkende sound met de nodige side-instrumenten, achtergrond zang, viool? en toetsen als aanvulling zal het voor sommige misschien wel zijn beste CD ooit maken. Op 12 [Apeldoorn] & 13 april [Weert] zal de presentatie van het nieuwe materiaal ten gehore worden gebracht. Ik ga in ieder geval. (Jazzhaus Records) (8/10)
