Kaizers Orchestra, een band die ik volgens een vriendin absoluut live moest zien, speelde zaterdagavond in Tivoli, Utrecht. Een Noorse band waar rock, hoempa en een vleugje Balkanbeat samensmelten en waar de bandleden stuk voor stuk een act aparte zijn. Dit was hun enige concert in Nederland van hun ‘Violeta Violeta Vol. II Tour’.
Bij binnenkomst was er voor een paar bezoekers wat verwarring. Zij waren al bijna binnen maar de beveiliger merkte op dat zij naar Tivoli de Helling moesten. Zij dropen af. Na een grapje van ons dat het hier ‘slecht’ geregeld is, grapte de beveiliger terug dat wij de kaarten zelf mochten scannen en gaf de scanner aan ons. Gelukkig waren wij wel op de goede locatie, want wij kregen een groen licht van de scanner. De sfeer zat er meteen in.
In het voorprogramma stond Mozes and the firstborn. De band deed mij muzikaal denken aan Britpop. Psychedelische rock en roll. De Amsterdammers staan ook als supportact van Go Back to The Zoo op 5, 6 en 7 apil.
De leden van Kaizers Orchestra kwamen langzaam het podium op. Toetsenist Helge Risa, de eerst die opkwam, was een bijzondere verschijning. De man, strak in pak, droeg een gasmasker welke hij zeker de eerste 4 nummers ophield. Gedurende het concert was het zeer boeiend om hem te volgen. Tijdens het spelen rommelde hij in een koffer die op zijn schoot zat, een legerhelm op de piano moest altijd goed liggen, sprak door een megafoon om daarna met een zakdoek het zweet van zijn gezicht te vegen en daarna met een kam zijn snor te modeleren.Alle nummers werden gezongen in het Noors dialect. Gelukkig was de zaal voor een ruim een kwart gevuld met Noren en na navraag gaan veel nummers over verzet en mafia. De titels ‘9mm’en ‘KGB’ bewezen dat. Dit waren trouwens de enige leesbare titles voor mij. ‘I ett med verden’, ‘En for orgelet, en for meg’ en ‘Hjerteknuser’ zijn random titels. Het meerendeel van de bezoekers zong veel nummers volmondig mee. De zanger beklom af en toe de olie vaten die op het podium stonden. Zelfs 1 keer met een grote trom meedragend. De olie vaten kregen er vaak van langs met een stok of breekijzer. Vaten, die overigens na het concert aan willekeurige bezoekers werden geschonken. Een mooie manier om je afval als souvenir af te dragen.
Op de toegift moesten we ruim 5 minuten wachten. Zanger Janove Ottesen vroeg het publiek of we nog 1 nummer wilde horen… of 2… De vingers prikten in de lucht. Het werden er dus 3. Het werd een ‘Gypsy Finale’. Een grote dolle boel waar de zanger ook nog een nummer tussen de bezoekers zong. Al met al een zeer boeiend concert met zeer boeiende artiesten.
Foto’s (c) 2012 Yuri Saalberg
