Na een heerlijke zonnige zaterdag zo aan het einde van de herfstvakantie in het gezellige centrum van Hengelo te hebben doorgebracht is het tijd voor wat donkere en winterse bewolking voor de doorgewinterde Metal-fanaat. In een uitverkocht Metropool maakte een prettig uitgekiend package van Septic Flesh, As I Lay Dying en Amon Amarth hun opwachting. Ondanks dat de toegangskaartjes vermeldden dat het feest om 20:30 uur zou aanvangen, was opener Septic Flesh uit Griekenland om een kwartiertje na zevenen al halverwege haar set toen ik de zaal betrad.
Wellicht is het concert iets vroeger begonnen omdat de volgende show van deze tour in Londen plaatsvindt. Septic Flesh uit Athene is eigenlijk al een oud gediende aan het (Death) Metal front. Deze band timmerde tussen 1990 en 2003 al aan de weg, om vervolgens in 2007 weer uit de dood te herrijzen. Het laatste album ‘The Great Mass’ werd erg goed ontvangen door zowel media als publiek. En dat was te merken in Hengelo. Veel fans zongen de songs van de band luidkeels mee, dansten op gepaste wijze en applaudisseerde zeer hartelijk. De band toonde een hoge mate van professionaliteit gezien de podium aankleding en de keurig ingemixte symfonische keyboard klanken en achtergrond vocalen. Een betere opwarming hadden Amon Amarth en As I lay Dying zich niet kunnen wensen vanavond.
Ondanks dat Amon Amarth de headliner is van vanavond en van de gehele tour, lijkt het wel, gezien de shirts in het publiek, of er twee hoofdacts zijn vanavond. Al tijdens de eerste tonen van ‘Witin’ Destruction’ van de Amerikaanse (Christelijke) metalcore-sensatie As I Lay Dying slaat de vlam in de pan. Naast het gekrijs van zanger Tim Lambesis, hoeft niemand van de band de melodieuze passages meer te zingen…die passages worden vanaf het tweede nummer ‘The Sound of Truth’ luidkeels door het publiek verzorgd. Wederom een geslaagd optreden.
En dan….Amon Amarth, een band die in hun begindagen aan mij is ontglipt, maar die zo origineel en sterk is dat geen enkele metal liefhebber er omheen kan. Amon Amarth is het bewijs dat Death Metal een serieuze muziekstroming is, zonder de zogenaamde technische virtuositeit die men ons opdrong in de negentiger jaren en zonder de schokkende satanische teksten. Deze sympathieke Zweden weten zoveel melodie en agressie samen te pakken dat het echt een lust voor het oor (en oog) is. Al vanaf de eerst tonen van ‘War of the Gods’ staat de zaal compleet op z’n kop, zo niet meer als bij As I Lay Dying. Het lijkt de band geen enkele moeite te kosten om een perfecte show neer te zetten. Loepzuiver speelt de band zich door het recente materiaal van hun laatste wapenfeit ‘Surtur Rising’ heen, aangevuld met hun beste songs uit het verleden.
Zanger Johan Hegg laat gedurende het optreden regelmatig zijn stoere Viking imago zakken door van achter zijn lange blonde vlasbaard een spontane glimlach te tonen aan zowel het publiek als aan zijn mede bandgenoten. Ook de moeite om wat ingestudeerde Nederlandse woorden aan het publiek te richten sloegen goed aan bij het publiek, vele bands deden het hem voor maar het leek vandaag wel dat het echt gemeend was. Dit was de tweede tour van Amon Amarth binnen een jaar om het ‘Surtur Rising’ album te promoten, laten we hopen dat ze komende zomer op elk festival spelen of snel een nieuw album opnemen.
Drie bands met alle drie een eigen stijl, alle drie fraaie podium doeken en dito presentaties….het was een mooie zonnige dag in Hengelo met een donkere maar heerlijke herfst avond.
Foto’s (c) 2011 Theo Wapenaar
