In mijn handen het gloednieuwe album van Armando Christian Pérez, a.k.a. Pitbull. De ‘singer songwriter’ brengt met Planet Pit zijn 6e (!) studio album uit. De vorige vijf albums zijn, op één na, nooit aangekomen in Nederland. Maar wie is Mr. Pérez dan precies? Juist, die man achter de hits ‘I Know You Want Me’ (inmiddels alweer twee jaar terug) en zijn meest recente hit ‘Give Me Everything’. Ook tussen deze successen heeft hij enkele noteringen in de Nederlandse Top 40 op zijn naam mogen schrijven, natuurlijk wel in samenwerking met diverse wereldartiesten.
Iets wat me namelijk direct opvalt bij het bezichtigen van het doosje, is dat dit ook een artiest is die niets alleen kan of niets alleen wil. Ieder nummer op Planet Pit is gemaakt in samenwerking met iemand. Dat zijn dan wel namen als Ne-Yo, Afrojack en T-Pain, maar toch blijft dit voor mij een bezwaar om deze artiest serieus te nemen. Kijkend naar het optreden op RTL 4 in de halve finale van de talentenjacht X-Factor vond ik het al een aparte performance. Nu weet ik echter ook waarom: hij stond er alleen. En ja, dat is lastig zingen als je al je nummers met andere artiesten maakt.
Maar dan nu het album. Pitbull heeft iets met ene ‘Mr. Worldwide’. Bij een aantal nummers wordt deze kreet in het begin geroepen en bij andere nummers zit deze persoon ergens verstopt in de tekst. Het klinkt toch aardig vreemd als je veel van je nummers begint met dezelfde tekst. Klein detail.
Waar ik naar luister, is toch vooral de muziek. En deze valt, eerlijk gezegd, tegen. ‘Give Me Everything’ vat het album in principe al voor je samen. Een lekker nummer voor in-da-club, maar om er nou echt even voor te gaan zitten gaat me te ver. Als je je hele album volstouwt met dit kaliber muziek, gaat dat toch al gauw vervelen. Iets wat iedere artiest moet weten is dat er veel variatie op een album moet komen te staan. Gebeurt dit niet, val je in herhaling. Helaas bewijst de praktijk dat dit lang niet altijd bekend is.
Tot mijn grote spijt moet ik dus mededelen dat: (ahum) Pitbull hier niet echt een muzikaal hoogstaand schijfje mee af heeft geleverd. Integendeel, als je al je nummers dezelfde beat en hetzelfde melodietje geeft, waarbij deze kenmerken overigens naar eigen keuze in willekeurige volgorde de revue mogen passeren, valt er niet echt te spreken van een creatief brein achter deze plaat.
Armando, sluit jezelf alsjeblieft een maand of 3 op in je kelder, met alleen een bak papier, een pen en wat koffie, zodat er enigszins nagedacht wordt over de nummers die je maakt. Zorg ervoor dat je 7e album, mocht deze er ooit komen, in ieder geval meer vernieuwing met zich meebrengt. (4/10) (J Records)
{loadposition unruly-heineken}
