Het eerste wat door mijn hoofd schoot toen ik hoorde dat Eefje’s debuutalbum ‘De Koek’ heette was een scenario waarin iemand een platenwinkel binnenstapt en in de schappen op zoek gaat naar de CD. Op een gegeven moment heeft hij alles van voor naar achter bekeken en gaat het toch maar even aan de balie vragen. Dan luidt het antwoord van de verkoopster: Het album van Eefje de Visser? Sorry.. ‘De Koek’ is op.
Nadat Eefje de Grote Prijs van Nederland in de wacht had gesleept was ze plotsklaps bekend; Matthijs van Nieuwkerk ontving haar in De Wereld Draait Door en de radiozenders draaiden haar singles plat. Na haar album op de internet gehoord te hebben kon ik niet anders dan het met de rest van Nederland eens zijn en haar liedjes keer op keer aanzetten en wegdromen op de met instrumenten gemixte beats en poëtische teksten. Een vergelijking met Spinvis en Roosbeef is natuuriljk snel gemaakt maar de afgemeten precisie van de dosis pop waarmee Eefje haar muziek injecteerd maakt het toegankelijk terwijl de teksten niets van hun lading en poëzie verliezen.
28 april is de dag dat Eefje haar laatste concert van de tour geeft in de kleine zaal van Paradiso. Op alle borden en provisorisch opgehangen A4-tjes wordt vermeld dat het uitverkocht is en als ik de zaal binnenloop is het al lekker druk; zowel aan de bar als voor het podium. Enkele korte blikken om mij heen maken wel weer duidelijk dat Eefje’s muziek lekker toegankelijk is: zowel meisjes van 18, al dan niet samen met hun quasi-hippe ouders, als mannen en vrouwen van middelbare leeftijd vullen de steeds groter wordende groep mensen.
Stipt om 20.00 uur stapt een eenzame Eefje, gehesen in een soort vormeloos broekpak wat versierd is met turkoois, paars en licht-oranje kleuren, het volgebouwde podium op, grijpt een gitaar terwijl ze bescheiden glimlacht en start het nummer ‘Naast Me’. Het muisstille publiek luistert aandachtig tot de laatste klank van de gitaar wegsterft waarna de rest van de band opkomt. Na nog een glimlachje en een kort “dankjewel” zet de hele band ‘Trein’ in waarna het publiek wederom mee wordt gezogen in de dromerige synthesizers die aan de live versie toegevoegd zijn.
Wat wel opvalt is dat Eefje weinig contact met het publiek zoekt: wanneer ze zingt kijkt ze over het publiek heen naar een dood punt op de muur achter ons en haar statische podiumbewegingen spreken ook niet echt tot de verbeelding. Gelukkig komt ze later wat los en vertelt ons wat over de achtergrond van verschillende liedjes, onderwijl haar gitaar stemmend.
Nu ik een paar stappen opzij heb gezet om langs een breedgeschouderde huismoeder langs te kijken valt mijn oog op een van de vreemdste instrumenten die ik ooit gezien heb: een tien liter blik zuivere slaolie. Ik merk dat mijn rechter wenkbrauw omhoog kruipt als ik me afvraag waar ze dat in hemelsnaam voor gaat gebruiken. Maar een paar songs later zet de band het intro van ‘Koek’ in en sluit haar hand zich om het hengsel terwijl ze naar een drumstok tast, wat dan ook meteen de deuken in het blik verklaart.
Hierna kondigt mejuffrouw De Visser het laatste nummer aan genaamd ‘Afdwaalt’ wat ook haar eerste single was en dat hele catchy basloopje heeft. Eindelijk komt er dan wat beweging in het publiek en de headbops en two-steps lijken de hele zaal te vullen. Als ook dit nummer ten einde is hobbelt Eefje vergezeld door haar band onder luid gejuich en geklap van het podium af. In de dertig seconden dat ze wegblijven voor de toegift kan ik me nog net realiseren hoe verstaanbaar Eefje eigenlijk zingt. Op het album is ze perfect verstaanbaar maar ik had die credits eigenlijk al toegekend aan de productie. Deze aanname is tijdens het concert volledig de grond in geboord want articuleren lijkt het eerste woord in Eefjes woordenboek te zijn.
Na een korte toegift waarin onder andere ‘Genoeg’ en het onbekende ‘Herineringendingen’ langskomen bedankt Eefje de band, de medewerkers en de fans en deelt ze mede dat je kans maakt op een heus huiskamerconcert als men het kaartje voorziet van een e-mailadres en deze deponeert in de zogenaamde koektrommel. Dan glipt ze weg door het artiestendeurtje en springen de lichten aan.
