In 1958 al speelde hij samen met [[John Coltrane]], sinds 2007 geeft hij les op de [[UCLA]], de Universiteit van Californië, Los Angeles. Het vak: Ellingtonia, inderdaad over het leven en de expertise van [[Duke Ellington]]. Meer dan 40 albums op eigen naam en ontelbaar veel albums waar hij op meespeelde. Nu is zijn nieuwste album ‘Be Yourself’ uit.
Dat het album live is wordt nog eens duidelijk vermeld bij de openingstrack. 20 Seconden ‘Spoken introduction’ is wat ons betreft wat overdreven voor een van de beste jazzgitaristen van de afgelopen decennia. Gelukkig opent Burrell daarna zelf met het heerlijke ‘Tin Tin Deo’. Oorspronkelijk natuurlijk door [[Dizzy Gillespie]], aan wie Burrell het album dan ook mede opdraagt. De ander, natuurlijk hoe kan het anders, is de Duke himself.
Wat een geluk, dat Burrell drummer [[Clayton Cameron]] vroeg voor de live-opname in Dizzy’s club Coca-Cola. De drummer, die eerder o.a. werkte met [[Cindy Lauper]] en [[K.D. Lang]], maakt een fantastische indruk op ‘Blue Bossa’, ‘Mark I’ en ‘Be Yourself’. Met een flinke bass-solo van [[Peter Washington]] op ‘Bass Face’ en pianist [[Benny Green]] duidelijk aanwezig op ‘In a Sentimental Mood’ (Inderdaad, Duke Ellington’s) maakt Burrell duidelijk voor klasse-muzikanten gekozen te hebben, waar hij uit vrijwel iedere jazz-muzikant kon kiezen die er op deze aardbol rondloopt.
Al met al is ‘Be Yourself’ eindelijk weer eens een recht toe recht aan BeBop-album zoals het behoort te worden uitgegeven; Een dik uur swingende jazz waarbij je het gevoel krijgt zelf in de club te zijn geweest. (8/10)
