“Blestenation” .. ik moest het een paar keer lezen. Hardop bood uitkomst: “Bless The Nation”. Maar dat is maar mijn idee. Enfin, als het beestje maar een naam heeft. Een uitdrukking die ik nog nooit heb gebezigd, tot dit moment. Uniek! Blestenation, aldus. Een schitterende old-skool hoes om de cd heen. Broertje en zusje kijken een donkere stad in, waarvan de gebouwen gezichten hebben. Er komt stoom langs de putdeksels het riool uit en er lopen ratten op straat. Heel onheilspellend ziet het eruit. Ik ben erg benieuwd. Daar gaat ‘ie.
Tja. Wat kan ik hier over zeggen? Het valt me een beetje heel erg tegen, eerlijk gezegd. Het is hiphop, inderdaad. En het doet me heel erg denken (ook door de hoes, merk ik nu ineens op) aan Doggy Style van [[Snoop Doggy Dogg]] (toen hij ook nog Doggy heette). De rappers van Blestenation doen hier en daar een goedkope Snoop Dogg imitatie, maar komt niet echt uit de verf.
Het nummer Just Walking By is een slecht, maar vooral heel vals, gezongen soort van close harmonie over een metaal klinkende drumbeat die niets te melden heeft. De hele plaat heeft erg weinig te melden, als ik zo vrij mag zijn. Het is een vervelende mix van HipHop, drum ’n baas, met hier en daar zelfs een knipoog naar het Body Count project van koning Ice-T.
Het is een erg oppervlakkige cd, waarop de muziek niet dieper gaat dan een bij elkaar gesamplede achtergronddeun en wat door elkaar heen gezag, rap en geschreeuw. Wat precies de bedoeling van het achtste nummer, Simmer Down, is, ontgaat me ook. Volgens mij is het bedoeld als wijze les, of zo. Maar compleet emotieloos.
Zowel tekstueel als muzikaal is deze cd van Blestenation een complete mislukking. Op de hoes na, zonde van de tijd. Zij krijgen van mij voor al hun inspanningen een 5/10, omdat ik nu eenmaal de beroerdste niet ben en ik hier en daar aan The Goats moest denken. Wat ik niet had gedaan zonder naar Blestenation te luisteren vandaag. En dat is ook wat waard. (5/10)
