De locatie is dit keer WATT in Rotterdam. Een kleine podium omringd door talloze gillende tienermeiden. [[Destine]] lijkt het al bijna normaal te vinden. Als het eerste nummer ‘Where are you now’ wordt ingezet, blijkt het voor één meisje al teveel. Ze wordt, nota bene via het podium, weggedragen. De band doet nog wel een stapje opzij, maar speelt vol passie verder. Ik was er al voor gewaarschuwd; een vader van één van de meisjes staat naast me wat foto’s te maken en voorspelt een gekkenhuis als de jongens eenmaal beginnen. Niets blijkt minder waar, vanaf het moment dat de band het podium betreedt tot en met de allerlaatste noot blijft de menigte enthousiast. Gitarist Hubrecht Eversdijk benut de hele breedte van het podium en zanger Robin van Loenen laat zich gewillig aanraken door de meisjes voor het podium. Zelfs de grieperige basgitarist Tom Vorstius Kruijff leeft zich uit. De eerste stagediver laat dan ook niet lang op zich wachten.
Het Nederlandse antwoord op [[Fall Out Boy]], zoals ze zichzelf noemen, is nu al immens populair. Het uitzinnige publiek zingt de nummers dan ook uit volle borst mee. Dat is opvallend als je bedenkt dat er pas drie nummers als single zijn gelanceerd. ‘Stars’ is natuurlijk de grootste hit tot nu toe, het nummer behaalde de 26e positie in de Top40 en ontlokt zo mogelijk een nog grotere reactie van het uitzinnige publiek..
Kortom, Destine is klaar om Europa in te gaan. Het uitverkochte ‘Le Trabendo’ in Parijs zal dinsdag dan ook zeker niet teleurgesteld worden. Vervolgens is Engeland aan de beurt om veroverd te worden door deze getalenteerde punkrockers.
