De tweede cd van jazztrompettist Rob van de Wouw, ‘Tunnelvision’, is onlangs gepresenteerd in Paradiso. Volgens een veel gelezen quote was de eerste cd nog een mix van “The Neptunes meets Miles Davis while D’Angelo meets Chet Baker”, op deze cd worden diverse trukendozen opengetrokken en dat heeft geresulteerd in een compleet nieuwe sound. Niet in de laatste plaats door de samenwerking met producer Mark de Clive-Lowe, de Engelsman met een grote reputatie op jazz en elektronica. Zijn input is overduidelijk hoorbaar is in ieder nummer door de vele beats en elektronische geluidjes. Hoewel de cd daardoor nooit echt klassieke jazz wordt, is de trompet van Rob van de Wouw natuurlijk op kenmerkende wijze aanwezig.
Van de Wouw is geen solo-trompetist zoals je misschien zou verwachten. Nee, de geboren Brabander stelt zich met regelmaat in dienst van het collectief, en misschien gaat daar zijn vernieuwende kracht wel van uit. De combinatie is een mooie mix van jazz en funk op welhaast futuristische wijze. Zo waan je je bij het ene nummer in een hippe lounge club, bij het volgende ga je spontaan dansen. Noemenswaardig is het instrumentale ´Members only´, De zangpartijen van Ivar (Common Ground) en Sharlene Hector, ooit achtergrondzangeres bij concerten van Mary J. Blige en Natascha Bedingfield, zorgen daarbij nog voor een behoorlijke lading soul. Kortom, Tunnelvision is een heel gevarieerde cd waarbij de nummers elkaar naadloos aanvullen. Is Ronny Scotts in Londen klaar voor van de Wouw? Met zo’n CD kan je volgens ons de hele wereld aan. (7/10)
