Maandagavond werden in poptempel Paradiso de Gouden en Zilveren Notekrakers uitgereikt door Sena (Stichting ter Exploitatie van Naburige Rechten). De prijzen worden toegekend aan 1 van de genomineerden door hun mede-muzikanten. Een bijzondere prijs dus, waarbij het lot in de handen van de muzikanten ligt, in plaats van het publiek of de media. Een prijs dus, waar het vooral draait om de muzikale bijdrage van de artiest, boven het commerciële succes. Sena vierde tijdens de Gouden Notekraker-uitreiking eveneens haar 25-jarig jubileum. Speciaal voor het jubileum werd een fantastische band van (sessie)muzikanten samengesteld met daarin Martijn van Agt, Hans Eijkenaar, Leendert Haaksma, Ronald Kool en Michel van Schie. Sandeman en Mennomail maakten voor de avond een speciale geluid- en beeldmix van Nederlandse hits uit de afgelopen 25 jaar.
De winnaars van de prijzen waren Magda Mendes en Nina June. Maar, deze avond draaide stiekem vooral een beetje om Michel van Schie, die geëerd werd met de allereerste Humble Hero Award, een prijs speciaal in het leven geroepen voor de beste Nederlandse sessie-muzikanten. Wie het programmaboekje goed door had gelezen had van te voren al aan kunnen zien komen dat Michel die avond eigenlijk een beetje de eregast was. Ook aan de toon van de Presentatie door Leo Blokhuis was te horen dat Michel van Schie, en niet de twee prijswinnaars, vanavond op het hoogste voetstuk geplaatst werd.
De avond werd geopend met een uitvoering van ‘Venus’, gezongen door Celine Cairo en Suus de Groot (Sue the Night). Geen vreemde keuze, gezien Venus één van de meest succesvolle Nederlandse liedjes aller tijden is. Na een korte introductie van presentator Leo Blokhuis en Sena-directeur Marcus Bos gaat het programma al snel door naar de eerste officiële orde van de avond: de uitreiking van de Zilveren Notekraker. De prijs wordt uitgereikt door Jacqueline Govaert aan Nina June, gevolgd door een live optreden van de zangeres met eigen band. Nina nam na afloop nog even de tijd om haar ouders en band te bedanken.
Daarna volgde een eerbetoon aan de onlangs overladen zanger Rick DeVito. Een korte film over het leven en de carriere van DeVito werd opgevolgd door een uitvoering van zijn grootste hit ‘Eva’ (uit 1992 met zijn band The Frog, waarin Michel van Schie de bassist was) gezongen door Thomas Berge en Lucas Hamming. Na afloop mompelde Blokhuis nog iets over dat er twee zangers nodig waren om het stemgeluid van DeVito te evenaren, en pakte hij heel snel over naar het volgende item. Michel van Schie werd terug het podium op geroepen voor de uitreiking van zijn Humble Hero Award. Wat een uitstekende doch subtiele overgang had kunnen zijn werd een gehaast sprongetje naar Michel van Schie, en het eerbetoon aan DeVito werd onnodig gereduceerd tot aanloopje naar het volgde item.
De Humble Hero Award is dit jaar voor het eerst in leven geroepen om sessiemuzikanten te eren. De instrumentalisten die vaak ook in honderden opnames te horen zijn, maar van wie bijna niemand de naam kent. Zij opereren in de schaduw van de grote namen, maar zijn van grote waarde voor hun succes. De award werd vanavond uitgereikt door Marco Borsato: “Sessiemuzikanten hebben een sleutelfunctie bij het tot stand komen van grote hits, maar blijven helaas vaak in de schaduw. Michel van Schie is een icoon onder bassisten, maar voor het grote publiek is hij tot dusver onbekend gebleven. Terwijl hij op meer dan vijfhonderd albums meewerkte, van Anouk tot Alain Clark, van Ilse DeLange tot Trijntje Oosterhuis.”
De grootste sessiemuzikanten van Amerika zijn inmiddels geëerd in verschillende documentaires. In het kader van de nieuwe Humble Hero Award is ook een serie in het leven geroepen. Dutch Performers House haalt de sessiemuzikanten uit de schaduw van de Nederlandse sterren in de YouTube-serie ‘Humble Heroes’. Vandaag werd de eerste editie gelanceerd met Lodewijk van Gorp, vocalist en saxofonist.
Aansluitend werd de Gouden Notekraker, de Award waar de avond naar vernoemd is (waar het zogenaamd allemaal om draait) uitgereikt door oud-winnares Ellen ten Damme. De winnares van de avond was Magda Mendes, die aangaf oprecht verbaasd te zijn. “Mijn muziek wordt niet echt gedraaid op de radio. Ik weet nooit zo goed waar ik thuis hoor, maar met deze prijs voel ik me cum laude geslaagd voor mijn muzikale opvoedingscursus.” De zangeres bracht vervolgens samen met haar band een prachtig ingetogen optreden waarin zij ondersteund werd door een percussionist, klassiek gitarist en een vijftal blazers (Dwarsfluit, klarinet, hobo en trombone).
Verder waren er nog optredens van Karel Kraaijenhof, Racoon en Loïs Lane. Het optreden van de dames van Loïs Lane werd wederom afgesloten met de zoveelste korte ‘shout-out’ vol waardering voor Michel. De avond werd afgesloten door Alain Clark, begeleid door de all-star sessie band van de avond aangevuld door Blazers-sectie The Jayhorns. Samen met zijn vader zong hij het prachtige nummer ‘Father and Friend’ (waarvan Michel van Schie de baspartij inspeelde).
Al had Leo Blokhuis het uit respect voor de overige muzikanten iets beter mogen verbloemen in zijn presentatiestijl en interviewvragen, het is eigenlijk volkomen terecht dat Michel extra in het zonnetje werd gezet. Uiteindelijk is hij het perfecte voorbeeld voor waar Sena voor staat: de uitvoerend muzikant die niet altijd in de spotlight staat, die niet elk uur op de radio voorbij komt (of juist wel, maar dan onopgemerkt), wiens bijdrage vooral bekend is binnen het vakgebied. Want waar er eindeloos veel awards en spotlights verzonnen zijn om de artiesten te eren, is Sena een van de weinigen die zich echt rechtstreeks inzet voor de musici die er voor zorgen dat deze artiesten in de spotlights kunnen staan.
Foto’s (c) Armelle van Helden / Maxazine
