Hootchie Koe was dit jaar toe aan de derde editie, de tweede alweer rondom ’t Hofshuus. Het erf van de monumentale boerderij was weer omgetoverd in een vrolijke miniwereld met podia, tenten, eetstalletjes en kermisattracties. De eetstalletjes werden verzorgd door lokale ondernemers zodat er een grote variatie aan heerlijke hapjes en drankjes te vinden was. De vrijdag en zaterdag waren zonovergoten en dat was te zien aan de bezoekersaantallen. Op vrijdagavond waren er 1500 bezoekers en op zaterdag waren er zelfs ruim 1700 toeschouwers. Op zondag was het weer minder, zodat er wat minder mensen op het festival afgekwamen. Hootchie Koe heeft dit jaar een professionaliteitsslag gemaakt. Voor de financiën, productie en organisatie tijdens het festival zelf is hulp ingeroepen door de organisatie zodat de organisatoren van het eerste uur, Marco, Joost en Arjan wat meer ontspannen over het festivalterrein konden lopen en zich met de gasten konden bemoeien.
Maxazine deed Varsseveld aan op zondag 13 mei. De lucht was grijs, af en toe viel er een buitje en de temperatuur was een stuk lager dan eerder in het weekend. Toch had Hootchie Koe geluk, luttele kilometers verderop vonden zware blikseminslagen plaats, zodat zelfs de noodscenario’s tevoorschijn waren gehaald, gelukkig zonder tot uitvoering te hoeven worden gebracht.
RUV
RUV bestaat uit Ruud, Jim en Jeroen uit Enschede die, zoals hun bio op Facebook onthult “je als hongerige wolven omsingelen met huilende gitaren, grommende bas en bezwerende drums. Vervolgens grijpen ze je vast voor een portie onvervalste hedendaagse bluesrock in de lijn van Jack White en zijn Raconteurs.”
Op het Hans Wisselink podium werd RUV aangekondigd door de oude schoenmaker zelf, die op zijn eigen, stoïcijnse manier de bandjes introduceerde. Direct daarna barstten de riffs los. RUV speelde vuige bluesrock vol energie en pathos. Het allermooist was het epische ‘Antidote’ dat volgens zanger Jeroen gaat over de “day after” wanneer je kater zo zwaar is dat je denkt dat je dood gaat. Groots, meeslepend en vol prachtige riffs en solo’s. RUV is zo’n bandje dat je hoopt te ontdekken op festivals. RUV smaakte naar meer!
Old Ni-js
Normaal, Boh Foi Toch en de Heinoos vormen de hofleveranciers voor het muzikale collectief Old Ni-js. Samen zijn Han, Jan, Willem en Ferdi goed voor zo’n slordige 160 jaar ervaring.
De oude rockers speelden vooral countryrock in het Achterhoeks. Wanneer er klassiekers van Normaal de revue passeerden werd er gepassioneerd meegezongen door het Hootchie Koe publiek. Maar ook de meer verhalende countrynummers over de geneugten van bier en wiet, of Willem’s eerste basgitaar konden de waardering van de veelal Achterhoekse bezoekers wegdragen.
Andre Manuel
Tijdens het hoogtepunt van een regenbui bood het optreden van Andre Manuel in de circustent een prima schuilplek. De tent was dan ook tot de laatste plaats bezet, iets wat de cabaretier gelijk een bijtende opmerking over de motieven van zijn publiek ontlokte. De stemming zat er daarmee gelijk goed in. Natuurlijk was ook de naam van het podium: “GUV Uitvaartpodium; Swingen tot je erbij neervalt” aanleiding voor een aantal grappen. Het meest verbaasde Andre Manuel zich echter over de opzet van het podium waarbij de enige paal in de tent perfect midden voor het podium is geplaatst. Maar Manuel wilde het vooral over Geert Wilders’ oorlog met de Moslims hebben en hoe de revolutie in Nederland gesmoord wordt in regels en ambtenarij. Andre Manuel sloot in stijl af met een laatste liedje waarin hij de schoonheid in de allerlaatste avond bezingt.
En toen was het weer droog.
The Etta James Experience
Het Hootchie Kuenen Podium bezweek bijna onder de 11 leden van the Etta James Experience. Keys, drums, bas, gitaar, een viertal blazers, twee achtergrondzangeressen en natuurlijk het stalend middelpunt, zangeres Floor Kraayvanger.
Al tijdens het eerste nummer sloeg de pech toe bij gitarist Mike Donkers. Zijn gitaar zweeg, opnieuw inpluggen, nieuwe kabels, niets hielp. Het bleek een defecte gitaarversterker te zijn. Gelukkig is de muzikantenwereld collegiaal en al snel werd er een vervangende versterker aangerukt zodat Mike alsnog zijn gitaarpartijen kon spelen. Net op tijd voor ‘Good Rockin’ Daddy’ waarin zijn solo essentieel was. Omdat het moederdag was speelde the Etta James Experience zondag de nodige nummers over Mama, zoals ‘Come to Mama’, ‘Tell Mama’ en het afsluitende ‘Mama Told Me’.
The Etta James Experience swingde, funkte en spetterde en veel te snel kwam er een einde aan de pret.
The Raw Flowers
Zanger Lawrence Mul van the Raw Flowers had een druk dagje, om half 7 stond hij met de Raw Flowers op het Hans Wisselink podium om daarna snel om te moeten schakelen naar zijn Jim Morrison alter ego om rond 9 uur als grote voorganger van a Tribute to the Doors het Hootchie Kuenen podium te betreden.
De Raw Flowers verzochten de weergoden door onder een waterig zonnetje ‘Bad Weather’ op te dragen aan Arjan de Bruin. Het leek wel een plaag te worden, maar ook Raw Flowers gitarist Paul Diersen werd geteisterd door gitaarproblemen, nog wel tijdens het hoogtepunt van de show, het epische ‘Semper Fi’. Maar na het verwijderen van een tweetal effectpedalen leek alles weer te werken en kon ‘Semper Fi’ opnieuw worden ingezet zodat recht werd gedaan aan het prachtige lied.
Donnerwetter
Donnerwetter is anders, Donnerwetter is eigenzinnig en doet altijd precies waar het zelf zin in heeft. Dat is zondag op Hootchie Koe niet anders. En dat is ook precies de kracht van de band rond Rocco Ostermann.
Donnerwetter begon langzaam en slepend. De muziek schuurde en wachtte op een climax, die maar niet kwam. Eigenlijk pas tijdens het 4e nummer in de set, het epische ‘While the Moon Shines Through My Beer’ kregen we een ontlading, die dan ook extra hard binnenkwam. Daarna trapten Rocco en kompanen het gaspedaal diep in en tijdens het nieuwe ‘All Due To The Dopamine Drop’zagen we de eerste danspasjes voor het Hootchie Kuenen podium. Vanaf ‘Dance’ was er geen houden meer aan! Hootchie Koe ontwaakte en sloeg aan het dansen. Donnerwetter heeft het mooiste voor het laatst bewaard: Het swingende en wringende ‘Ego’ en het dramatische en intense ‘Silent One’ bewezen wederom het gelijk van Donnerwetter’s eigenwijze keuzes.
Tribute to the Doors
De crème de la creme van de Achterhoekse bandjescultuur verzamede zich op het Hootchie Kuenen podium om een tribute te brengen aan een van de allergrootste rockbands – the Doors. Vedran Mirčetić en Jop van Summeren van De Staat, Matthijs Stronks van Donnerwetter (die zijn keyboards kon laten staan), Mike Visser, voorheen Donnerwetter en Lawrence Mul van the Raw Flowers vormen samen de supergroep Tribute to the Doors. Mike is verhinderd waarna Bob Hogenelst, drummer van Birth of Joy spontaan en zonder een enkele repetitie aanbood om Mike te vervangen.
Vanaf de eerste noten van ‘The Changeling’ zat de stemming er goed in, zowel op- als voor het podium. Het verzamelde Hootchie Koe publiek danste, zong mee en ging op in de muziek. De energie en het speelplezier spatten van het podium. Lawrence aka Jim Morrison was het stralend middelpunt van een goedgeoliede rock ’n roll show. Natuurlijk passeerden de klassiekers als ‘Break on Through’ en ‘Touch Me’ de revue. Het mooist werd het toch in de tijdloze hits als ‘Riders On The Storm’ wat extra sfeer meekreeg door het invallen van de avond en het rauwe ‘Roadhouse Blues’ dat genadeloos werd voortgestuwd door de rake klappen van Bob. Tijdens het afsluitende ‘LA Woman’ gingen nog even alle remmen los, zeker toen Marco van der Aar het podium betrad en samen met Lawrence de longen uit het lijf zong.
Hootchie Koe kon zich geen betere afsluiter wensen. Maxazine kijkt nu al uit naar de editie van 2019.
