De warme klanken van Neofanfare 9×13 ontdooiden snel de bezoekers die net vanuit -5 graden naar binnen gekomen waren. Zij speelden in de foyer, het hart van Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam, waar je iedere keer weer langskwam op weg naar een nieuwe verrassing.
Voordat Wooden Elephant begon aan hun set in het Bimhuis, las een van de leden in het Nederlands een intro voor, een mooi begin. Zij speelde het Homogenic’s album van Björk integraal en akoestisch, met de verve van jonge honden.
Poliça & ensemble Stargaze zetten een psychedelisch mooie show neer, beginnend met een geheel eigen versie van Steve Reich’s ‘Music For Pieces Of Wood’. Daarnaast ook een nieuw werk van de Amerikaanse componist Daniel Wohl, die ook zelf optrad, als onderdeel van Music Mining. Voor Music Mining werd je door Cross-linx medewerkers, met een gekleurde bouwhelm op, naar het backstage-gebied van Muziekgebouw aan het IJ gebracht, daar waar je normaal gesproken niet zo snel komt. Cross-linx biedt hiermee meer dan een muzikale ontdekkingstocht op de grens van pop-meets-classic.
Bij het optreden van pianist Joep Beving en cellist Maarten Vos was het afgeladen vol in het Bimhuis. Vocaal ondersteund door een zeskoppig Cappella Amsterdam namen zij ons mee op een psychedelische trip, met de kracht van herhaling. De lichtshow reageerde op de toetsaanslagen en de strijken van de cello-strijkstok, wat een mistige sfeer creëerde.
Stond Hooverphonic vorige zomer nog in het Amsterdamse Bostheater, nu speelden zij samen met het Residentie Orkest onder leiding van Clark Rundell in de Grote zaal. Grote hits als ‘Mad about You’, ‘Jackie Cane’, het kippenvel veroorzakende ‘Heartbroken’, ‘2 Wicky’ en ‘You’ mochten natuurlijk niet ontbreken. Voor het nummer ‘Vinegar & Salt’ geen vrouwelijke stem, maar een mannelijke, verrassend, maar heel natuurlijk. Alex Cartier gaf als tip nog mee om naar This is the Kit te gaan luisteren. Banjo-speelster Kate Stables van deze band speelde een intieme set, samen met de leden van Stargaze. Je kon zien dat zij vaker de samenwerking met elkaar hadden opgezocht.
In de foyer waren de opwekkende geluiden van 2 bands in de kleine zaal helemaal bovenin het Muziekgebouw al goed te horen: het Belgische Intergalactic Lovers en Daniel Brandt & Eternal Something. De weg omhoog klimmen was daarom ook geen straf, je kwam steeds dichter bij de bron, opgewarmd om meteen te gaan dansen, want stilstaan was bij beide bands geen optie.
Na een avond ondergedompeld in warme geluiden, wachtte buiten een laagje sneeuw.
Foto’s (c) Armelle van Helden / Maxazine
