Het is pas zes jaar geleden dat Donald Fagen zijn laatste plaat, ‘Morph the Cat’ uitbracht. Frapant, want het album is pas het vierde in dertig jaar dat Fagen solo-albums uitbrengt en om nu te zeggen dat hij het ondertussen met Steely Dan zo druk heeft, nou nee. Wellicht is het het ietwat tegenvallende succes van ‘Morph the Cat’ geweest om zo snel weer met nieuw materiaal te komen, zijn vierde ‘Sunken Condos’ is gewoon een album dat gezien kan worden als volwaardige opvolger van de eerdere drie.
‘Sunken Condos’ opent met het loungy ‘Slinky Thing’ direct enorm luchtig voor Fagen’s doen. Zelf zegt de muzikant dat ‘Sunken Condos’ compleet anders is dan de ‘Nightfly trilogie’, de eerste drie albums die in 2007 in een verzamelbox zijn uitgebracht, en wie de plaat beluistert kan het daar moeilijk mee oneens zijn. Zelf vindt Fagen het laatste album een stuk luchtiger dan zijn eerdere werk en daar kunnen we het volmondig mee eens zijn.
Goed ‘Miss Marlene’ zou zo van ‘The Nightfly’ kunnen komen. De track, die pas twee jaar geleden werd geschreven heeft diezelfde zoetsappige ondertoon als we kennen van het succesalbum uit 1982 en zelfs muzikaal lijkt het nummer in het begin op ‘I.G.Y.’. Toeval? Nee, gewoon het typische geluid van Fagen, dat we ook horen op het fantastische ‘Memorabilia’ en ‘The New Breed’.
Op ‘Sunken Condos’ ditmaal een heuse cover, alsof de toetsenist snel wat op moest nemen omdat hij zonder inspiratie zat. Isaac Hayes’ ‘Out Of The Ghetto’ wordt op kundige manier gecovered, hoewel het nummer nu toch echt niet in de verste verte kan tippen aan het origineel van Hayes. Jammer, want zou Fagen het vervangen door een eigen compositie zou het ‘Sunken Condos’ meer af maken dan nu het geval is.
Fagen spaarde kosten nog moeite uit om van ‘Sunken Condos’ wederom een klasse-album te maken, en leende zelfs Mark Ronson’s Prophet 5 voor de juiste toon op vrijwel alle nummers gebruikt. Zoals we gewend zijn van Fagen is de perfectionist nooit tevreden met een minder geluid dan het perfecte dat de toetsenist in zijn hoofd heeft zitten en moet mede-producer Michael Leonard net als hijzelf met regelmaat afwisselen tussen een Prophet 5, Juno 6, Minimoog, Fender Rhodes, L100, Wurlitzer, Clavinet, B3, M100 en een Mellotron en dan hebben we alleen de toetsinstrumenten pas gehad. Het is een voorbeeld van het perfectionisme van Fagen en dat is dan ook wel te horen op het album.
Sunken Condos’ ís overduidelijk een Fagen-album, dat direct in de smaak zal vallen bij de kenners, maar ook de niet kenners zullen tracks als ‘Miss Marlene’, ‘Memorabilia’, ‘The New Breed’ en single ‘I’m Not The Same Without You’ zeker goed kunnen waarderen. Om van de muziek-connaisseurs nog maar niet te spreken, want die zullen, zoals verwacht, plat gaan voor de nieuwe Fagen. (8/10) (Reprise)
