Één dag later dan dat jullie van mij gewend zijn bespreek ik weer een legendarisch album. Vorige week liet ik jullie opnieuw kennismaken met het album ‘Diamond Life’ van Sade, deze keer blijf ik even bij onze Britse buren. Het album van deze week behaalde twee Grammy’s en is tot op vandaag ruim 20 miljoen keer over de toonbank gegaan. Deze week in ‘Legendary Albums ….. Breakfast in America’ (Supertramp).
Breakfast in America is het zesde album van Supertramp, uitgebracht in 1979. Op het in 1978 opgenomen album staan drie hitsingles, te weten ‘The Logical Song’ ‘Goodbye Stranger’ en ‘Take the Long Way Home’. In ons land waren ‘The Logical Song’ en ‘Take the Long Way Home’ grote hits net als in hun thuisland, dit waren hun enige hits aldaar. In 1980 won ‘Breakfast in America twee stuks Grammy Awards. Vóór het album uitkwam waren de spanningen tussen Roger Hodgson en Rick Davies al aardig opgelopen. Toen Hodgson geïnterviewd werd leit hij weten dat Davies het nummer ‘Breakfast in Amerika’ maar niks vond en het niet op het album wilde hebben. Ook de titel vond hij niks, in plaats daarvan had hij liever dat het album ‘Working Title’ of ‘Hello Stranger’ had geheten.
{slide=Supertramp – ‘Breakfast in America’}http://www.youtube.com/watch?v=NeT48zbOLiA{/slide}
De voorzijde van het album stelt een gezicht van New York City voor, gezien vanuit een vliegtuigraam. Het is ontworpen door Mike Doud en laat Kate Murtagh als”Libby” zien, gekleed als serveerster in de pose van het Vrijheidsbeeld met in haar ene hand een glas jus de orange op een klein dienblad, en in de andere hand een menukaart met ‘Breakfast in America’ erop geschreven. Op de achtergrond zie je de skyline van New York, gemaakt van onder andere een asbak, een cornflakes doos, eierdozen, azijn, ketchup en mosterdflessen. Twee stapels dozen stellen de De Twin Towers voor, een ontbijtbord vertegenwoordigd Battery Park, het vertrekpunt van Staten Island’s veerboot.
{slide=Supertramp – ‘Take the Long Way Home’}http://www.youtube.com/watch?v=O23p86vJgrU{/slide}
De achterkant van ‘Breakfast in America laat de bandleden zien terwijl ze van een ontbijt genieten terwijl ze de krant uit hun respectievelijke woonplaatsen zitten te lezen. De foto is gemaakt in een restaurant genaamd “Bert’s Mad House”. ‘Breakfast in America’ won in 1980 de Grammy Award voor “Best Recording Package”, waarmee ze onder andere albums van de Talking Heads en Led Zeppelin achter zich lieten. Op het album staan een aantal nummers waarop de Wurlitzer electrische piano te horen is. Het kenmerkende geluid van de Wurlitzer was al eerder te horen op oudere nummers van Supertramp, te weten ‘Lady’ en ‘Dreamer’, maar nog niet eerder zo uitgebreid op een compleet album. Op zes van de tien nummers is de Wurlitzer electrische piano te horen.
{slide=Supertramp – ‘Goodbye Stranger’}http://www.youtube.com/watch?v=ORzem6GOxtc{/slide}
Ondanks de onderlinge strubbelingen werd ‘Breakfast in America’ Supertramp’s best verkochte album, alleen in de V.S. ging het album zo’n zes miljoen keer over de toonbank en stond daar in de lente van 1979 zes weken op de eerste plaats van de Billboard’s Pop Albums Chart. Ook in Noorwegen, Oostenrijk, Canada en Australië bereikte het album de nummer één positie. Ook in Engeland was het hun best verkochte album en behaalde daar de derde plaats (en bleef daar voor vijf opeenvolgende weken) en bleef precies één jaar in de Britse albumlijst staan.
{slide=Supertramp – ‘Child of Vision (Live)’}http://www.youtube.com/watch?v=IfB3O4eDXos{/slide}
‘Breakfast in America’ opent met ‘Gone Hollywood’, dit nummer, geschreven door toetsenist Rick Davies, gaat over een persoon die wenste dat hij nooit één stap in Los Angeles had gezet. Het laatste nummer van het apbum is ‘Child of Vision’. Dit nummer (vergelijkbaar met ‘The Logical Song’), laat de Wurlitzer als hoofdinstrument horen. Na de zangpartij, gaat het nummer over in een lange pianosolo naast de Wurlitzer. ‘Child of Vision’ eindigd met een korte saxofoonsolo, gespeeld door John Helliwell. ‘Breakfast in America’ werd gezien als het afscheidsalbum van Supertramp, met zijn poppy geluid welk nogal verschilde van hun progressieve rock stijl wat hun vroegere werk kenmerkte.
‘Breakfast in America’ zou Supertramp’s populairste album ooit worden, in de 90’s stond de teller al op ruim achttien miljoen, tot op vandaag ging het album ruim twintig miljoen keer over de toonbank. In 1987 kreeg ‘Breakfast in America’ door criticus Joel Withburn het predikaat “Fourth greatest album of all time” opgespeld. In het Guiness Records boek van 1994 prijkt het album op plaats 207 in de lijst van “All-time greatest rock and pop albums”. In hun thuisland staat het album op de 69e plek in de “Greatest British rock albums of all time” lijst.
