We kunnen ze zo ongeveer wel half Nederlands noemen zo vaak als ze in ons koude kikkerlandje optreden. Het Amerikaanse Mother’s Finest stond afgelopen week wéér in Nederland op de podia. Tijdens het laatste concert van de funkrockers, in de Bosuil in Weert, waren we erbij. Gelukkig maar, want Mother’s Finest is wel een van die bands die je minstens één maal in je leven live moet hebben gezien.
De avond begon met Blo Ya Top, een driemans bluesformatie met veel rock en funky elementen in de muziek. Het eerste voorprogramma gaat lekker te keer, en geeft zo nu en dan een lekkere solo weg. Het drietal is goed op elkaar ingespeeld en de zaal is rustig aan het vollopen. Die zaal vult zich steeds meer en meer gedurende het tweede voorprogramma, Pitchlight. Een tijd geleden had de band een klein hitjes met ‘Mash up the pieces’, en speelde naast dat nummer natuurlijk ook meer van het eigen repertoire. De twee gitaristen van de band speelden lekker, en zelfs voor het podium nog een nummer samen. Een covermedley met VanHalen en Queen swingt de pan uit en het publiek komt al schoorvoetend richting het podium geschoven.
Het voorprogramma bevat qua muziek veel ingrediënten van Mother’s Finest, maar Mother’s Finest is toch wel de climax van de line-up. Waren de vorige acts al niet bang voor het publiek, Mother’s Finest flirt volop en is niet bang een stap naar voren te zetten. Ook zij zoeken de rand op van het podium zodat de oude trouwe fans ze letterlijk kunnen aanraken. Het publiek is van een wat oudere leeftijd dan normaal voor het podium met een gemiddelde leeftijd in de richting van 40/50 jaar. Van het balkon zie je dan ook veel kale koppen. Mother’s Finest is een feest van nostalgie en herinnering. Ik sprak met twee fans van het eerste uur: Niets is veranderd, nog steeds enthousiast, vitaal en muzikaal. De band rondom zangersechtpaar Joyce ‘Baby Jean’ Kennedy en Glenn ‘Doc’ Murdock klinkt stoer en groots. Noem het gewoon Amerikaans en veel bekende nummers, als ‘I’m Ready’, ‘Truth’, ‘Fight the feeling’ en ‘Hard Rock Lover’, worden gespeeld en volop meegezongen, met als hoogtepunten natuurlijk hun grootste hits ‘Baby Love’ en ‘Piece of the Rock’, aan het eind van de set.
Het is uitverkocht? In elk geval zeer vol. Er hangt een gezellige ontspannen sfeer en het rockgeweld dreunt door de zaal en men laat zich meevoeren tussen nu en de “goede ouwe tijd”. Tot slot nog net als vroeger: Plectrum bemachtigen, handje schudden met de bandleden en even nagenieten, om dan voor velen terug naar vrouw en kinderen te gaan. Papa (of mama) mochten weer even jong zijn. Wat overigens niet wil zeggen dat er alleen maar ouderen waren, ook de jonge generatie was aanwezig en ook zij werden ingepakt door de podiumkunsten. Daar ligt dan ook de kracht, de live-performance van Mother’s Finest is krachtig en energiek, en dat voor hun leeftijd.
Foto’s (c) 2010 Marcel Hakvoort
