Wanneer in januari 1976 de single ‘Sunshine Day’ van Osibisa wordt uitgebracht, culmineert een opmerkelijke reis van Afrikaanse ritmes naar Europese popradio’s. Het nummer, dat zich ontwikkelde tot een van hun meest succesvolle releases, vertelt het verhaal van een band die de muziekwereld voor altijd veranderde door continenten te verbinden via een unieke fusie van stijlen.
Osibisa
Osibisa werd in 1969 in Londen opgericht door vier West-Afrikaanse muzikanten en drie muzikanten met Caribische roots. De oorspronkelijke bezetting bestond uit de Ghanezen Teddy Osei op saxofoon, Sol Amarfio op drums en Mac Tontoh op trompet, samen met de Nigeriaan Lasisi Amao, Wendell Richardson uit Antigua, Spartacus R uit Grenada en Robert Bailey uit Trinidad. Deze multiculturele samenstelling zou essentieel blijken voor hun unieke geluid. De originele band die te horen was op de eerste drie studioalbums stond universeel bekend als The Beautiful Seven, een naam die ook de titel werd van een nummer op hun album ‘Woyaya’.
De naam Osibisa komt van het Fante-woord ‘osibisaba’, dat highlife betekent, hoewel de band het zelf beschreef als ritmes die exploderen van geluk. In Ghana hadden Osei, Amarfio en Tontoh in de jaren vijftig al gespeeld in de highlifeband The Star Gazers en later The Comets, waarmee ze in 1958 een hit scoorden in West-Afrika met ‘Pete Pete’.
Sunshine Day
‘Sunshine Day’ verscheen op het album ‘Welcome Home’, het zevende studioalbum van Osibisa dat in 1975 werd uitgebracht. Het album werd opgenomen in de Roundhouse Recording Studios in Londen in 1975, hoewel sommige bronnen aangeven dat de opnames eind 1975 en begin 1976 plaatsvonden. Het openingsnummer was toegankelijker en commerciëler dan hun eerdere werk, met funky en repetitieve popelementen die direct in het gehoor lagen.
De single werd in januari 1976 uitgebracht en ontwikkelde zich tot een van de meest succesvolle nummers van de band. Later dat jaar volgde nog een hitsingle, ‘Dance the Body Music’. Voor een band die Afrikaanse muziek naar een mainstream publiek bracht, betekende dit een doorbraak van betekenis.
Het nummer toonde een andere kant van Osibisa. De herkenbare riff en de jaren zeventig-vibe maakten het nummer tot een radiovriendelijke hit. Het openingsnummer was toegankelijker en commerciëler dan hun eerdere werk, met funky en repetitieve popelementen die direct in het gehoor lagen. Keyboardspeler Kiki Gyan, die Robert Bailey had vervangen voor de release van deze single, leverde een belangrijke bijdrage aan het geluid.
Revolutionaire muzikale fusie
Osibisa wordt beschouwd als de meest succesvolle en langstlevende band met Afrikaanse roots in Londen en was grotendeels verantwoordelijk voor de vestiging van wereldmuziek en Afro-rock als commercieel genre. Hun geluid combineerde elementen van rock, progressieve rock, jazz, funk, soul, highlife, reggae, calypso en pop tot een explosief geheel.
De band was de eerste Ghanese en Afrikaanse groep die een reeks bestsellende singles en albums in de popcharts noteerde. Hun albums uit het begin van de jaren zeventig haalden de Amerikaanse Billboard Hot 200, waaronder hun debuutalbum ‘Osibisa’ dat piekte op nummer 55 en ‘Woyaya’ dat nummer 66 bereikte.
De muziek van Osibisa vertoonde overeenkomsten met het werk van Santana, met name door de psychedelische gitaren en de complexe ritmische structuren. Santana had grote invloed op Afrikaanse gitaristen in de jaren zeventig, met zijn polyritme en Afro-Cubaanse percussie. Net als Santana creëerde Osibisa een fusie van psychedelische gitaar en verfijnde ritmes, maar dan met een nadrukkelijk Afrikaans karakter.
Matt Bianco
In 1998 maakte de Britse band Matt Bianco een coverversie van ‘Sunshine Day’. Deze versie verscheen in een elektronische dance-stijl en introduceerde het nummer aan een nieuwe generatie. De cover werd uitgebracht als onderdeel van het album ‘World Go Round’ en kreeg verschillende remixen, waaronder club-, dub- en Latin deep house-versies die het nummer transformeerden tot dansbare tracks voor de late jaren negentig.
De Matt Bianco-versie toonde hoe veelzijdig het originele nummer was en hoe de melodie zich leende voor verschillende interpretaties. Waar Osibisa’s versie leunde op organische Afrikaanse ritmes en rock-instrumentatie, gaf Matt Bianco het een eigentijds elektronisch jasje.
Welcome Home
‘Welcome Home’ markeerde een keerpunt in de carrière van Osibisa. De band stapte over van Warner Brothers naar het Bronze-label, wat gepaard ging met een lichte verschuiving in hun geluid. Het album bevatte minder psychedelische elementen dan hun vroegere werk en meer toegankelijke melodieën en funky grooves.
Naast ‘Sunshine Day’ bevatte het album pareltjes als ‘Seaside Meditation’, een instrumentaal nummer met polyritmes en indrukwekkende gitaarsolo’s. Het album gebruikte vibrafoons, percussie en blaasinstrumenten om een zonvergoten klanklandschap te creëren. De zachte akoestische titelsong ‘Welcome Home’ vormde een mooi contrast met de energieke opening.
Het album illustreerde hoe Osibisa zowel Afrikaanse als Britse invloeden in balans bracht, waarbij ze trouw bleven aan hun roots terwijl ze tegelijkertijd een breder publiek aanspraken.
The Coffee Song
Na het succes van ‘Sunshine Day’ volgde een andere track die Osibisa’s veelzijdigheid en aanstekelijke energie liet horen: ‘The Coffee Song’. Het nummer opent met een ritmisch onweerstaanbare percussie en levendige blazers, terwijl de zang het refrein vrolijk inzet. Net als bij ‘Sunshine Day’ wist de band hun Afrikaanse roots te combineren met westerse pop- en funkinvloeden, waardoor een muzikale mix ontstond die zowel dansbaar als verfijnd was. ‘The Coffee Song’ liet horen dat Osibisa niet alleen hits kon maken, maar ook nummers die een feestelijke en universele sfeer uitstraalden, waarin ritme en melodie moeiteloos samensmolten.
De tekst van ‘The Coffee Song’ draait op speelse wijze om koffie, maar het nummer gaat verder dan het onderwerp zelf. Het werd een symbool voor plezier, samenzijn en het genieten van kleine, alledaagse momenten, thema’s die de band kenmerkten. Door de combinatie van complexe ritmes, harmonieën en opzwepende blazerslijnen ontstond een gevoel van optimisme en vitaliteit dat het publiek direct meesleepte. Het nummer toonde opnieuw de kracht van Osibisa om ogenschijnlijk eenvoudige onderwerpen om te zetten in muziek die mensen wereldwijd raakte en verbond, een reflectie van hun visie dat muziek een universele taal is.
Hoewel ‘The Coffee Song’ commercieel misschien niet zo groot werd als ‘Sunshine Day’, verwierf het een blijvende plek in het Osibisa-repertoire. Het nummer vangt de essentie van de band: virtuoze ritmes, uitbundige energie en een positieve levenshouding die aanstekelijk werkt. Net als bij andere klassiekers laat het horen hoe Osibisa Afrikaanse invloeden en westerse popmuziek wist te versmelten en zo een blijvende invloed op wereldmuziek en afro-rock heeft achtergelaten. ‘The Coffee Song’ blijft een herinnering aan de creatieve inventiviteit van de band en hun vermogen om met iedere noot vreugde en verbondenheid over te brengen, zelfs in een nummer dat over iets ogenschijnlijk eenvoudigs gaat.
De band bleef het grootste deel van de jaren zeventig toeren door de wereld, met optredens voor grote publiek in Japan, Australië, India en Afrika. In 1980 trad Osibisa op tijdens de speciale viering van de onafhankelijkheid van Zimbabwe, wat hun status als culturele ambassadeurs onderstreepte.
De Ghanese hiplife-producer Hammer of The Last Two verklaarde dat zijn debuutproductie, Obrafour’s album ‘Pae Mu Ka’, geïnspireerd was door Osibisa’s nummer ‘Welcome Home’. Dit illustreert hoe de band generaties muzikanten bleef beïnvloeden, zowel in Afrika als daarbuiten.
Osibisa opende deuren die voorheen gesloten waren. Ze toonden aan dat Afrikaanse muziek en westerse rock geen tegengestelden waren, maar complementaire krachten die samen iets nieuws en opwindends konden creëren. ‘Sunshine Day’ was meer dan alleen een hitsingle; het was een boodschap van hoop en vreugde, verpakt in ritmes die werkelijk explodeerden van geluk.
In een tijd waarin de muziekwereld steeds meer gefragmenteerd was geraakt, bracht Osibisa mensen samen. Hun muziek kende geen grenzen, geen vooroordelen, alleen pure vreugde en een onweerstaanbare drang om te bewegen. En dat is precies wat ‘Sunshine Day’ nog steeds doet, bijna vijftig jaar na zijn ontstaan.