Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
I Prevail – Violent Nature
I Prevail levert met ‘Violent Nature’ een krachtige mix van metalcore en moderne rock die hun evolutie als band perfect weergeeft. Het album opent explosief met agressieve nummers die hun signature sound van zware riffs gecombineerd met melodieuze refreinen tonen. Nummers zoals ‘Body Bag’ en ‘Bad Things’ demonstreren hun vermogen om zowel de harde kant als de meer toegankelijke elementen van hun muziek in balans te houden. De productie is scherp en modern, waarbij elke instrument duidelijk hoorbaar is zonder dat het geheel overproduceerd klinkt. Zanger Brian Burkheiser en Eric Vanlerberghe wisselen elkaar vakkundig af tussen schone zang en agressieve screams, wat zorgt voor een dynamisch geluid dat nooit saai wordt. Het album bevat ook enkele verrassende momenten waarin de band experimenteert met elektronische elementen, wat hun sound een eigentijdse twist geeft. ‘Violent Nature’ bevestigt I Prevail’s positie als een van de leidende bands in de moderne metalcore scene. (Anton Dupont) (7/10) (Fearless Records)
Kamelot – Ascension 1995-1998
Kamelot duikt in hun archief met ‘Ascension 1995-1998′, een compilatie die de vroege jaren van de band documenteert voordat Roy Khan zich bij de groep voegde. Deze periode, vaak overschaduwd door het latere succes van de band, verdient meer aandacht en deze release geeft fans de kans om de evolutie van Kamelot te begrijpen. De nummers tonen een band die hun identiteit nog aan het vormen was, experimenterend met verschillende elementen van power metal en progressive rock. Thomas Youngblood’s gitaarwork was toen al indrukwekkend, en deze tracks laten zijn ontwikkeling als songwriter zien. De vocalen van verschillende zangers uit die periode zijn gevarieerd, sommige sterker dan andere, maar alle bijdragend aan het verhaal van de band. De remastering brengt deze oudere opnames tot leven zonder het oorspronkelijke karakter te verliezen. Voor fans van symphonic metal en power metal biedt deze compilatie een fascinerende kijk op de wortels van een van de meest succesvolle bands in het genre. (Norman van den Wildenberg) (6/10) (Noise Records)
Primal Fear – Domination
Primal Fear blijft de vlag hooghouden voor klassieke power metal met ‘Domination’, een album dat bewijst dat de band na meer dan 25 jaar nog steeds weet hoe ze moeten domineren. Ralf Scheepers’ krachtige vocals blijven het kloppende hart van de band, in staat om van operatische hoogten naar agressieve lows te gaan met een gemak dat weinig zangers kunnen evenaren. Het gitaarwerk van Magnus Karlsson en Alex Beyrodt is technisch uitmuntend zonder ooit ten koste te gaan van de melodie, met solo’s die zowel virtuoos als emotioneel zijn. Het album opent explosief en houdt die energie vast gedurende de volledige speelduur, met nummers die variëren van snelle anthems tot meer midtempo epics. De productie is kristalhelder en geeft elke component van de band de ruimte om te schitteren. Nummers zoals ‘King of Madness’ en ‘The Devil in Me’ zijn perfect geconstrueerde power metal songs die zowel old-school fans als nieuwe luisteraars zullen bekoren. ‘Domination’ toont aan dat ervaring en vakmanschap nog steeds triomferen over trends en hypes. (Tobias Braun) (8/10) (Reigning Phoenix Music)
Robin Kester – Dark Sky Reserve
Robin Kester keert terug met haar tweede album ‘Dark Sky Reserve’, een soundtrack voor alle gedachten die naar de oppervlakte borrelen zodra de stilte invalt. Na het veelgeprezen debuut ‘Honeycomb Shades’ uit 2023, toont de Rotterdamse muzikante haar artistieke groei. Voor het eerst nam ze op in het buitenland, namelijk in Bristol met producer Ali Chant, bekend van zijn werk met PJ Harvey en Perfume Genius. Dit nieuwe album combineert minimalistische arrangementen met rijke, warme klanken, geïnspireerd door Talk Talk, Portishead, Air en PJ Harvey. De tien tracks, waaronder ‘An Hour Per Day’, ‘Happy Sad (It’s A Party)’ en ‘Perspective’, weerspiegelen Kesters innerlijke strijd met zelfacceptatie en existentiële vragen. Veel van de nummers ontstonden ’s nachts, wanneer ze zich veilig voelde om zichzelf te zijn zonder verwachtingen van buitenaf. Een bijzondere ervaring bij het Talybont-on-Usk reservoir in Wales inspireerde drie cruciale songs en hielp haar uit een creatieve impasse. Het album balanceert tussen duisternis en hoop, waarbij Kester haar talent voor delicaat gelaagde pop verder heeft verfijnd. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Memphis Industries)
Cardi B – Am I the Drama?
Cardi B keert terug met haar langverwachte tweede studioalbum ‘Am I the Drama?’, een wervelwind van contradictie en ambitie die precies weergeeft waar de rapper zich op dit moment bevindt. Het album beweegt naadloos van clubanthems naar intieme bekentenissen, van grootspraak naar kwetsbaarheid. Tracks als ‘Enough (Miami)’ tonen Cardi’s ongekende flow en bravoure, terwijl nummers als ‘I Like It Like That’ haar meer reflectieve kant laten zien. De productie, die varieert van trap-heavy beats tot Latin-geïnspireerde ritmes, ondersteunt haar veelzijdigheid perfect. Gast bijdragen van artiesten als Selena Gomez en Summer Walker voegen extra dimensies toe aan het verhaal. Het album is inderdaad rommelig en uitgebreid, maar dat is precies wat het zo authentiek maakt. ‘Am I the Drama?’ is geen gepolijst meesterwerk, maar een eerlijke momentopname van een artiest die worstelt met roem, relaties en zelfreflectie. (William Brown) (7/10) (Atlantic Records)
