JJ Grey & Mofro, een tien koppige band betrad het podium van de kleine zaal van de Tilburgse 013. De main stage was gereserveerd voor de S.O.S Band, dus in de twee verschillende rijen liep het nog wel eens wat door mekaar en stonden mensen in de verkeerde rij, ondanks de crew het toch om de 30 seconden vroeg aan de mensen. Ach ja, uiteindelijk stond iedereen in de voor hen juiste zaal.
In de Next zaal, zoals de kleinere zaal van 013 heet, stond het aardig vol met een erg gemengd publiek. Mooi om te zien dat muziek zoveel verschillende generaties aan blijft spreken en dat is voor de mix van country, soul en soft rock van JJ Grey & Mofro dan ook niet anders. Het was wel passen en meten om iedereen op het podium te krijgen, maar in de opstelling die we kennen van de Britse regering stonden de twee backing vocalisten en de blazers toch mooi gepositioneerd. Die hadden ook continu interactie met het publiek, ieder op zijn eigen manier wat het tot een vermakelijk schouwspel maakte.
Stipt om acht uur kwam de band op, geen voorprogramma vandaag. Frontman JJ Grey kwam met zijn mondharmonica op en bespeelde hem zo dat het leek of een trein het station binnen kwam. De band startte met het stevigste nummer dat die avond gespeeld zou worden. Van het laatste album ‘Olustee’ werd de titeltrack gebracht. Dat zorgde er ook direct voor dat iedereen in de band al even kort zijn of haar moment kreeg om de spotlight te pakken. Later op de avond was er voor iedereen meer dan genoeg ruimte om dat nogmaals te doen.
Grey gaf eerlijk toe dat hij niet meer wist of hij al eens in Tilburg had gestaan, sinds corona heeft hij geen benul meer van tijd en leeft graag in het nu. De band stond al redelijk vaak in ons land, maar dit bleek toch de eerste keer in Tilburg te zijn. Daar hadden hij, zijn band en het publiek het enorm naar hun zin.
De avond had alles waar je van te voren op hoopt. Een band die met enorm veel passie staat te spelen en waar je zelfs een emotionele Grey op het podium ziet door de respons die hij krijgt van uit het publiek. Die hadden het op zijn beurt het dan weer moeilijk droog houden tijdens songs als ‘This River’. In de zaal werd het dan ook muisstil tijdens deze rustig opbouwende ballad met een door merg en been gaande tekst.
Ook was te merken dat het voor veel mensen niet de eerste keer was dat ze band live aan het werk zagen. Er werd uit volle borst meegezongen, gegrapt en gedanst. Mensen verlieten glunderend de zaal op zo’n manier dat ook de band het podium verliet. Een band in bloedvorm waarover zelfs in de foyer werd gezegd dat ze zelden zo’n goed concert hadden gezien. Een dinsdagavond goed besteed, voor wie de band niet kent sluit ik graag af met de woorden die JJ Grey deze avond zelf sprak: ‘’Strangers are friends, who you just haven’t met yet.’’