Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Disquiet – The Infinite Hell
Disquiet bestaat 25 jaar. Om dit heuglijke feit te vieren brengt de band dit vier nummers tellende mini album uit. Wat je te horen krijgt op deze vier nummers is een combinatie van (brute)Bay Area thrash (denk aan een Testament ten tijde van ‘Low’) en melo-death zoals Arch Enemy deze maakt. De teksten behandelen thema’s als dood en (zelf)destructie en passen perfect bij de muziek. Het album wordt uitgebracht in eigen beheer en klinkt als een klok, het artwork is ook top nodge. Om in dit genre origineel te zijn, is schier onmogelijk. Er is dan ook wel te horen door welke bands Disquiet geïnspireerd is. Desondanks wordt er niet klakkeloos gekopieerd of gejat. Nieuwkomer bassist Kornee Kleefman kwijt zich naar behoren van zijn taak en vult de plaats van Frank van Boven moeiteloos in. De lijn van ‘Instigate To Annihilate’ wat al weer van 2022 stamt wordt op dit mini album doorgetrokken. Disquiet trakteert de fans op een puik mini album naar aanleiding van hun 25-jarig jubileum. Nu maar hopen dat we weer geen drie jaar moeten wachten alvorens Disquiet met een nieuw album komt. (Ad Keepers) (7/10) (Eigen productie)
Dawn Clement – Delight
Ja. Eindelijk. Jazz. Zoals jazz is bedoeld. Gewoon een lekker lopende upright-bas, drijvende vegertjes op een snare en een piano die daar vrijelijk overheen improviseert. Vol verwachting wachten we op de bassist die zelf even vrij aan de snaren mag plukken. Of de drummer die een paar fantasierijke roffels mag etaleren totdat de pianist het thema terughaalt. Dit is de jazz die je op een zaterdagavond wilt horen, in een kleine club, nippend aan een goed glas, terwijl het trio de noten laat zweven door de rokerige ruimte. Voorzichtig, niet te opvallend, beweegt een van onze voeten mee op het ritme. We genieten. ‘Delight’ is een meesterlijke zet van Dawn Clement die de plaat samen met Hancock’s bassist Buster Williams en drummer Matt Wilson opnam. Natuurlijk: het album telt slechts drie eigen composities. En eerlijk: als we zien dat ’Monk’s Dream’ en ‘Someone Took the Words Away’ van Elvis Costello ook op de setlist staan, worden we niet direct enthousiast. Vooral het werk van Thelonious Monk dreigt al snel obligaat te worden. Maar niet bij dit trio. Integendeel. Dankzij zeer eigen, originele interpretaties vergeet je dat dit covers zijn. Een eerbetoon, waaraan wij, gewone stervelingen, ons mogen laven. The Monk was zeer kritisch als het ging over andere muzikanten die zijn werk speelden, maar we weten zeker dat Clement zijn zegen zou hebben gekregen. (Jeroen Mulder) (9/10) (Origin Records)
Styx – Circling From Above
Na bijna vijf decennia blijft Styx verassen met hun 18e studioalbum, een progressieve meesterwerk dat technologie en natuur tegenover elkaar plaatst. Producer Will Evankovich heeft de band geholpen een cinematische reis te creëren die zowel nostalgisch als vernieuwend aanvoelt. Het openingsnummer ‘It’s Clear’ wordt door critici beschouwd als het kroonjuweel van het album, met Tommy Shaw’s kenmerkende gitaarwerk en Lawrence Gowan’s toetsenspel. De 13 tracks, allemaal onder de vier minuten, tonen een band die nog steeds hongerig is naar muzikale evolutie. ‘We Lost the Wheel Again’ brengt een heerlijke Who-hommage, terwijl ‘Build and Destroy’ het album galopperend opent. Net zoals ‘Come Sail Away’ destijds, bewijst dit album dat Styx meesters zijn in het combineren van progressieve complexiteit met toegankelijke melodieën. De enige kritiek betreft het te glanzende albumhoes-ontwerp, maar de muziek zelf laat horen dat deze rockgoden nog lang niet uitgezongen zijn. Een triomfantelijke terugkeer naar hun creatieve hoogtepunten. (Jan Vranken) (8/10) (Alpha Dog 2T)
BTS – Permission to Dance Onstage-Live
Met hun allereerste livealbum vangen BTS de elektrische energie van hun historische ‘Permission to Dance’ tournee, die meer dan 4 miljoen mensen bereikte via 12 uitverkochte shows. Deze 22 tracks tellende verzameling toont waarom de K-pop fenomenen zulke ongekende successen behaalden. Live versies van megahits als ‘Dynamite’, ‘Butter’ en ‘Life Goes On’ krijgen een nieuwe dimensie door de rauwe concert-energie. Critics prezen de originele concerten met vijf sterren, waarbij ze de setlist omschreven als ‘unieke alchemie’ en ‘vier dagen pure vreugde’. Het Seoul Olympic Stadium-materiaal biedt een intieme blik achter de schermen van de groep. Waar andere livealbums soms geforceerd aanvoelen, voelt dit aan als een eerlijke documentatie van BTS op hun absolute hoogtepunt. Net zoals ‘Permission to Dance’ zelf, nodigt dit album fans uit om deel te nemen aan de collectieve vreugde. Voor ARMY is dit onmisbaar, voor anderen een fascinerende kennismaking met de live-kracht van ’s werelds grootste boyband. (Elodie Renard) (8/10) (Bighit Music)
J Balvin – Mixteip
Balvin verrast met dit plotselinge 10-tracks project dat hij omschrijft als “nummers die ik op mijn iPod had en nu naar jullie playlist gaan”. Het Colombiaanse icoon toont zijn veelzijdigheid door old-school reggaeton te mixen met experimentele sounds. Hoogtepunt ‘Zun Zun’ met Lenny Tavarez en Justin Quiles brengt die nostalgische perreo-elementen à la Plan B, terwijl ‘Misterio’ met salsa-legende Gilberto Santa Rosa een verrassende wending biedt. ‘UUU’ met Stormzy levert smaakvolle Brazilian funk, en ‘KLK’ serveert dansbare electro-merengue. Het contrast tussen ‘Bruz Weinz’ (geïnspireerd op Batman) en de traditionelere tracks toont Balvins artistieke moed. Net zoals ‘Mi Gente’ destijds grenzen doorprikte, bewijst Mixteip dat Balvin zijn Latino-roots kan eren zonder stilstand. Sommige tracks voelen ietwat rommelig aan, maar de diversiteit en gedurfde samenwerkingen maken dit een waardig vervolg op ‘Rayo’. Een solide tussendoortje dat belooft voor toekomstige projecten. (Jan Vranken) (7/10) (Suanos Globales)
