Met hun laatste album ‘Audio Vertigo’ dat vorig jaar verscheen, sloeg Elbow een meer experimentele richting in. Maar dat deden ze zonder dat ze afbreuk aan hun loopbaan deden. De nummers waren minder sober dan we van Guy Garvey en consorten gewend waren, maar tegelijkertijd zo pakkend dat ze je als luisteraar vooral nieuwsgierig maakte hoe dat live uit de verf zou komen. Want Elbow heeft in de afgelopen 20 jaar een live reputatie opgebouwd waarbij ze een publieksfavoriet op festivals zijn geworden. Een concert op Royal Park Live in de tuin van Paleis Soestdijk deze avond was dan ook zonder moeite uitverkocht. Een passende locatie voor hun melodieuze muziek.
Novastar
Passend was ook Joost Zweegers alias Novastar als voorprogramma die ook een meester is in het maken van melodieuze nummers. Joost Zweegers speelde solo, maar wist in zijn eentje ook genoeg indruk te maken achter piano en op akoestische gitaar met soloversies van o.a. ‘Never Back Down’, Closer To You’, ‘Lost and Blown Away, ‘When The Lights Go Down On The Broken Hearted’ en ‘Because’. Bij de laatste twee nummers, ‘The Best Is Yet To Come’ en ‘Wrong’, had hij iedereen voor zich gewonnen en zong het publiek luidkeels mee. ‘Jullie kwamen al opgewarmd binnen’ grapte Joost. Maar hij bleek zelf een uitstekende opwarmer te zijn voor Elbow.
Special guest
Er was tussen Novastar en Elbow een surprise act aangekondigd. Radiopresentatrice Emmely de Wilt, die de artiesten aankondigden, probeerde bij het publiek te peilen of ze al een idee hadden wie het zou zijn. Omdat ze een Bruce Springsteen t-shirt droeg, riep iemand de naam van The Boss. ‘Die is helaas ergens anders’ reageerde ze gevat.
Het bleek een Britse singer-songwriter te zijn die in Nederland meer populariteit en bekendheid geniet dan in eigen land: Jonathan Jeremiah. Dat bleek ook wel toen hij met luid gejuich werd ontvangen. Hij begon met één van zijn bekendere nummers: ‘Happiness’. Hij was vrolijk gezind. Zo vroeg hij bij het tweede nummer ‘Good Day’ toen hij bijval vroeg om Herengracht goed uit te spreken. Een nieuw nummer kreeg een live première: ‘Kolkata Bear’. Het was een voorproefje op zijn nieuwe album dat in november zal verschijnen. Met zijn eerste radiohit ‘Lost’ sloot hij zijn set af. Met nog altijd die soulvolle stem die hij in huis heeft. Waarvan het een wonder is dat hij bijvoorbeeld niet zulke bekendheid geniet als Paolo Nutini of Michael Kiwanuka.
Elbow
Guy Garvey en consorten kwamen het podium op met naast hun twee violisten en twee blazers speelsters. Met ‘This Blue World’ begon het nog redelijk sober, maar bij ‘Lover’s Leap’ kreeg Garvey de handen op elkaar bij het publiek. Bij het daaropvolgende ‘Adriana Again’ leek heel even het geluid weg te vallen, maar dar werd snel opgelost.
Guy Garvey had het duidelijk naar zijn zin deze avond. Regelmatig zocht hij contact met het publiek. Hij is niet bepaald vies van publieksparticipatie. Regelmatig dirigeerde hij het publiek om te klappen, mee te zingen, of met armen in de lucht te waaien, maar zonder dat het echt plichtmatig voelde. Hij won al vrij snel het publiek voor zich.
Ook was hij niet bepaald zwijgzaam tussen de nummers door. Zo werd ‘The Bones Of You’ opgedragen aan ene René die hij eerder vandaag was tegen gekomen in de hotellobby waar we verbleven. Persoonlijker was het verhaal bij het nummer ‘The Seldom Seen Kid’ (niet te verwarren met het album met dezelfde titel). Wat ontstaan was tijdens de coronaperiode waarin ze enkel online met elkaar muziek konden uitwisselen. Volgens Garvey de laatste periode in hun 34 jarig bestaan dat ze zonder elkaar waren. Waarbij hij nog even een grappige sneer maakte naar Noel en Liam Gallagher, wiens reünie volgens hem niks was vergeleken bij de periode dat Elbow het zonder elkaar moest doen. Toch werd het een mooi persoonlijk moment toen hij vertelde dat hij het nummer schreef over een overleden vriend, en zich realiseerde dat deze vriend zijn huidige vrouw helaas nooit heeft leren kennen.
Maar zwaar wordt een Elbow concert nooit. Ook niet met een maatschappelijk beladen nummer als ‘Things I’ve Been Telling Myself For Years’. Het is opvallend hoe ook de recente nummers veel bijval kregen. Evenveel als de ‘klassiekers’ zoals ‘Lippy Kids’, waarin Guy’s gefluit natuurlijk respons terug kreeg. Of het luid meegezongen ‘Magnificent (She Says)’ en het uitzinnig gespeelde ‘Grounds For Divorce’. Waarna als toegift ‘My Sad Captains’ en ‘One Day Like This’ uiteraard ook op veel bijval kunnen rekenen.
Elbow is een festivalband bij uitstek. Wat natuurlijk ook perfect past bij een openluchtconcert als Royal Park Live bij Paleis Soestdijk. Guy Garvey is de perfecte gastheer die weet hoe hij een publiek moet bespelen. Zo ook deze mooie avond in Baarn.