De zon scheen heerlijk boven het Spoorpark in Tilburg toen dinsdag in het begin van de avond al ruim 10.000 bezoekers samenkwamen voor de Canadese legende Bryan Adams. Het warme weer zorgde voor een gemoedelijke sfeer, waarbij mensen al uren voor aanvang van de hoofdact op hun plek stonden te wachten met een biertje in de hand. Een mooie avond met mooie muziek, met voorafgaande twee grote Nederlandse talenten.
Judy Blank opende voor een half vol veld met haar dromerige Americana-sound, die perfect paste bij de zomerse avond. Haar muziek bracht de rust van Californië naar Brabant, terwijl de laatste zonnestralen over het terrein dansten. Mell VF volgde met haar kenmerkende Nederlandse rock. Sinds haar debuutsingle ‘Call My Name’ uit 2016 heeft ze zich ontwikkeld tot een artiest die moeiteloos het podium vult. Haar energieke performance zette de toon voor de rest van de avond.
Toen Bryan Adams het podium betrad, was er geen grote show met vuurwerk of opzichtige effecten. Wel twee grote opblaasbare ballen, die in plaats van door het publiek, al snel.werden afgevoerd. Zoals altijd bij Adams draaide het om de essentie: hij en zijn band, gehuld in het zwart, klaar om het publiek mee te nemen op een muzikale reis door de decennia. Dit is precies wat hem al jaren zo geliefd maakt, zijn authenticiteit en directe verbinding met het publiek. Niet voor niets komt hij regelmatig terug naar Nederland, hoewel het alweer 8 jaar geleden was dat hij onder de grote rivieren optrad.
‘Kick ass’ opende de show, na een aankondiging van “Guitar, Keys drums, Bass”, gevolgd door ‘Run to You’ uit 1984 van het album ‘Reckless’. Vanaf dat moment was duidelijk dat Adams’ stem nog altijd die krachtige, herkenbare klank heeft die miljoenen platen heeft verkocht. Het publiek zong direct mee, alsof ze jarenlang op dit moment hadden gewacht.
De setlist bevatte zowel oude als nieuwe nummers. ‘Somebody’ en ’18 til I Die’ toonden zijn veelzijdigheid, terwijl ‘Can’t Stop This Thing We Started’ het hele park deed beven van de energie. Bij ‘Heaven’ uit de jaren tachtig ontstond er een magisch moment waarbij duizenden stemmen als één klonken onder de sterrenhemel. En ondertussen bleek Adams goed gemutst, zo bleek na ’18 Till I Die’, toen hij aangaf “Can’t see you because of the sun, but I am glad you are here. By the way, my name is Bryan!”
Tina Turner werd geëerd, want het was Tina waarmee Bryan zo’n 40 jaar geleden als support act voor het eerst naar Nederland kwam. Natuurlijk hun duet ‘It’s only love’ bracht onder anderen ook gitarist Keith Scott naar voren voor een solo, en het nummer werd tot ver op het het veld meegezongen.
Een van de verrassingen was de cover van ‘Twist and Shout’ van The Top Notes. Adams liet zien dat hij ook buiten zijn eigen repertoire volledig op zijn gemak is. Zijn band, strak en ervaren, ondersteunde hem perfect. Geen overdreven solo’s of showboating, gewoon vakmanschap van de hoogste orde. Het werd emotioneel, voor Adams zelf dan, toen hij ‘Shine a Light’ opdroeg aan zijn 5 jaar geleden overleden vader. Voor het nummer, dat hij samen met Ed Sheeran schreef, vroeg Bryan het publiek de lampjes op hun telefoons aan te zetten, ondanks dat dat niet veel uit zou halen, gezien het nog lang niet donker was. Het publiek volgde.
De ballad ‘(Everything I Do) I Do It for You’ zorgde dat het hele terrein uit zijn dak ging. Dit was het moment waarop velen hadden gewacht, de soundtrack van hun jeugd, live uitgevoerd door de man zelf. Het was emotioneel en krachtig tegelijk.
De avond eindigde natuurlijk met ‘Summer of ’69’ en de Frankie Valli-cover ‘Can’t Take My Eyes Off You’, waarbij het publiek zo luid meezong dat Adams af en toe kon stoppen met zingen. Het hele terrein zong uit volle borst mee bij deze klassieker.
Adams’ optreden was niet vlekkeloos, maar zijn energie, stem en podium uitstraling zorgden voor een show die niemand in het publiek snel zal vergeten. Na twee uur non-stop muziek stond hij nog steeds te stralen, zwetend maar voldaan. En het publiek evenzo. De combinatie van zijn natuurlijke charisma, de perfecte weersomstandigheden en een publiek dat volledig meeleefde, maakte van deze avond in Tilburg iets bijzonders. Adams bewees opnieuw dat echte rock-klassiekers generaties kunnen overbruggen en dat een goede song tijdloos blijft. Ook op een zwoele zomeravond.