Waar het Britse viertal LEAP vorig jaar nog in een uitverkochte UP voor 250 man stond op te treden, was het 29 mei tijd voor 650 mensen in een uitverkochte OZ. De zaal leek half leeg te zijn toen het voorprogramma begon, maar stukje bij beetje vulde de zaal zich met mensen die zin hadden in een goede avond springen.
Die avond kregen ze. Dit begon al bij het Oostenrijkse voorprogramma Glazed Curtains. Met hun rauwe sound en energie voor tien wisten ze een hoop mensen uit het publiek op te warmen. De eerste crowdsurf werd al aangemoedigd en de band sloot af met een nummer waar veel mensen uit de zaal zich in konden vinden: ‘Freaks’. Het nummer gaat over dat iedereen van waarde is, dus ook de ‘freaks’ zoals sommige mensen misschien wel eens genoemd zijn.
Na een tijdje wachten was het tijd voor LEAP om het podium te betreden. De indie rockband weet het publiek direct te betrekken in het concert en ieder woord wordt luidkeels meegezongen. Hoewel achterin de zaal het feestje wat opstartproblemen had en mensen nog wat stil bleven staan, was daar niet lang de tijd voor.
Na de eerste vier nummers, ‘The Downfall’, ‘Play Dead’, ‘Where The Silence Goes’ en ‘Sick Sense’ deed de band de eerste oproep voor een ‘lovepit’, zoals ze het zelf noemden. Ze gaven aan dat een moshpit vooral om de liefde voor de muziek draait en dat iedereen elkaar met liefde en respect moet behandelen. D.w.z., als iemand valt, pak je diegene op, je gaat geen mensen slaan, et cetera.
Het publiek gaf direct gehoor en tijdens ‘Vision of Us’ was zowat de hele vloer betrokken bij de mosh. Buiten de moshpits om, besloot een aantal van de concertgangers dat zij het podium ook wel van dichtbij wilden bekijken. De een na de ander werd door het publiek via een omgekeerde crowdsurf naar het podium getild om vervolgens een kijkje te krijgen van het artiestenleven.
Dat ging gedurende het hele concert door, tot aan het een na laatste nummer, ‘One Way Out’. Het laatste nummer werd ingezet als enorme afsluiter en dat werd ook zo ervaren. Tijdens ‘Energies’ kwam ook het laatste beetje energie bij iedereen vrij en werd er gesprongen, geschreeuwd en gedanst. De lichten doofden en daarmee de een na laatste show van The Downfall Tour ook.