Dinsdagavond stond de Noord-Ierse zanger Van Morrison, bekend van onder andere de wereldhit ‘Brown Eyed Girl’ en andere hits als ‘Days Like This’ en ‘Into the Mystic’ in een uitverkocht Amare te Den Haag. Het was de eerste van twee uitverkochte avonden.
De grote zaal van Amare puilde uit van de mensen; zowel de balkons als de vloer waren compleet bezaaid met Van Morrison fans. Toch hoefde het publiek niet te hopen op een avond bezaaid met zijn grootste hits. Van Morrison speelde vooral waar hij zelf veel zin in had, en dat waren vooral covers en minder bekend eigen werk.
Nog voordat al het publiek binnen was en de lampen dimden kwam de band al oplopen en begon Van Morrison met spelen. De avond werd geopend met ‘Only A Dream’, gevolgd door ‘Look Beyond The Hill’ en ‘Someone Like You’, waarin Van Morrison al vroeg enkele saxofoonsolo’s ten gehore bracht en plaats nam achter zijn piano. Al snel werd duidelijk dat de tienkoppige bigband volop tijd kreeg voor solo’s en instrumentale iintermezzo’s, die vrijwel zonder tussenpauzes in elkaar overliepen.
Gedurende de avond was Morrison niet bijzonder spraakzaam. Enkele aankondigingen en aanwijzingen richting de band waren dan ook het enige. Multi-instrumentaal was Morrison wel, als saxofonist, pianist, gitarist, mondharmonicaspeler en ga zo maar even door. In een mooie set afwisseling tussen blues, jazz en rock speelde Van Morrison telkens een ander instrument dat perfect samenhing met de bigband en de sfeer van de avond.
Halverwege de set passeerden er nog enkele covers, waaronder het swingende ‘For Mr. Thomas’ van Robin Williamson, waarbij het publiek toch al wat losjes kwam. Later bracht Morrison nog een cover van de Amerikaanse legende Ray Charles, ’What Would I Do Without You’, waarbij hij voor een intieme setting zorgde door plaats te nemen bij de drummer.
Tegen het einde van de avond kreeg Van Morrison zijn gitaar overhandigd en luidde het langgerekte ‘Green Rocky Road’ in. Daarmee werd het publiek al swingend opgewarmd voor de laatste meezingers van de avond: ’Baby, Please Don’t Go’ en ‘Worried Man Blues’.
Voor een korte encore kwam Van Morrison terug on stage en zette de afsluiter in met ‘Gloria’. Het publiek kwam overeind en zong luidkeels mee met de band. Even later verliet Van Morrison zonder om te kijken het podium onder een daverend applaus, waarna de bigband het nog ruim een kwartier overnam, met een aaneenschakeling van solo’s waarin elke muzikant zijn moment kreeg om te shinen. Ook de backing vocals kregen hier hun tijd om te laten zien wat zij in huis hebben en sloten met een waanzinnige uithaal de avond af.
Hoewel zijn grootste hit ontbrak en er slechts enkele klassiekers werden gespeeld, zette Van Morrison en zijn bigband een geweldige show neer voor het publiek en een waardige herinnering voor Amare.