We volgen Madoux al vanaf het prille begin. Om aandacht te besteden aan regionaal talent, maar zeker ook omdat we meteen de potentie zagen van deze Limburgse zangeres, Lotte Slangen. De rest van Nederland ziet dat nu gelukkig ook. Haar band Madoux won in 2021 als belofte de Limburgse Popprijs en staat daardoor op 16 juni op het grootse Pinkpop. Met een genre dat valt te duiden als pop noir of altpop. Daarbinnen, en voorzichtig ook daarbuiten, deed ze een enerverende ontdekkingstocht en heeft de vele mogelijkheden verkend. Met een frisse blik om haar heen en kijkend wat het beste bij haar en de band paste. Die tocht is mooi vastgelegd op haar debuut EP ‘Leave Me Blind’ uit 2021.
Nu is er de nieuw single ‘Anywhere’. Zo vlak voor Pinkpop. We zagen de afgelopen tijd op social media beelden langs komen van een band die zich terugtrekt op verlaten plekken, midden in de natuur, broedend op nieuw materiaal. En we hielden een beetje ons hart vast. Hoe vaak is een band, zeker ook in dit genre, al niet gevallen voor de commercie, het gladde, het grote zalen-geluid? Madoux zal toch ook niet… nu ze op een groot podium mag….? Nee, we wisten het eigenlijk al, en ‘Anywhere’ bevestigt dit gelukkig helemaal: Madoux bewandelt nog steeds haar eigen, eigenzinnige en artistieke weg.
‘Anywhere’ handelt over ‘wanderlust en sociaal isolationisme’, volgens haarzelf. Het past nog steeds in de donkere altpop, maar neigt ook sterk naar de atmosferische wereld van dreampop. En dan meteen van het betere soort. Waar menig dreampopsong na een minuut al slaapverwekkend is, misschien zit het in de naam, daar blijft ‘Anywhere’ de hele vier minuten okselfris. Terwijl het nummer niet echt een hoogtepunt heeft of een opmerkelijke break. Is dat erg? Nee, het nummer is zo mooi gearrangeerd, en de productie van Pieterjan Coppejans (Eefje de Visser, Sylvie Kreusch) is zo zuiver en organisch dat het misschien zelfs een afbreuk zou zijn. De subtiel spannende finale is dan net die touch die het nummer afmaakt. ‘Anywhere’ neigt qua arrangement en instrumentatie naar het werk van Beach House… die gitaar, die synths. Maar toch met de eigenheid van Madoux, zoals het gebruik van de mellotron. Met een loepzuivere stem van Lotte die je meeneemt in de song. Niet hoog erboven, maar precies goed erin verweven, teder maar spannend.
Een song waarmee je de Paradiso’s en Effenaars van Nederland moeiteloos stil krijgt. Benieuwd hoe het gaat op de Tentstage in Landgraaf. Aan Madoux zal het zeker niet liggen.
