Zaterdag 5 november is de verjaardag van Herman Brood. Nederlands enige echte rock fenomeen. Hij zou dit jaar 76 lentes jong zijn geworden, als hij niet op 11 Juli 2001, vrijwillig voor zijn einde zou hebben gekozen.
Sinds zijn overlijden is het nooit stil geworden rondom Herman Brood. Zijn band ‘Wild Romance’ speelt nog steeds met succes live, en houdt zo de hits en de deep cuts levend voor de fans en de liefhebbers. Zijn schilderkunst is nog steeds onverminderd populair en is, in tegenstelling tot veel andere kunst nog steeds een goede belegging, simpelweg omdat het steeds schaarser wordt. De man maakt immers geen nieuwe schilderijen meer.
Het laatste album dat Herman met zijn Wild Romance tijdens zijn leven uitbracht was ‘Ciao Monkey’, dat eind 2000 uitkwam. Nu, ter ere van zijn verjaardag, brengt zijn manager Koos ‘Coach’ van Dijk op het ‘Coach Music’ label , onder de titel ‘B4 Street, the lost tapes’ originele demo-opnamen van Herman uit. In eerste instantie digitaal, maar in 2023 ook in beperkte oplage op vinyl.
‘B4 Street, the lost tapes’ bevat 6 tracks. Het betreft demo-opnamen die Herman maakte voor zijn debuutalbum ‘Street’. Dit album uit 1977 markeert het begin van de carrière van Herman Brood & his Wild Romance. De zes gerestaureerde tracks, die allen opnieuw gemixt werden en naar de laatste technische standaarden zijn geremasterd door Sander van der Heide klinken adembenemend goed, en laten een nieuw licht schijnen op dit debuutalbum van Herman Brood & his Wild Romance.
De zes nummers op deze release zijn ‘Back in your Love’, ‘Syrup’, ‘Spine Pain’, ‘Mind’, ‘Crocodile’ en ‘Pop it’ . De demo werd opgenomen in een studio in Assen. Op de demo horen we, naast Herman zelf, Peter Walrecht op drums, Erik de Zwaan op gitaar en Gerrit Veen op basgitaar.
Natuurlijk klinken de nummers niet zoals op het album ‘Street’, dat uiteindelijk in de Soundpush studio werd opgenomen. De mannen op de demo spelen ook op de definitieve opnames, maar worden daar onder anderen bijgestaan door Jan Akkerman, Bertus Borgers, Margriet Eshuijs en Nippy Noya. De release van ‘B4 Street, the lost tapes’ is heel interessant vanuit muziekhistorisch perspectief. Het bied inzicht in de vroegste ontwikkeling van Herman Brood, lang voordat de Amsterdamse scene hem zich toe eigende als een van hun. Herman Brood is immers geen Amsterdammer.
‘Pop it’ in de demoversie klinkt verrassend close met de uiteindelijke versie. Toch is het mooi te horen hoe goed Herman en zijn muzikanten eigenlijk waren. De nieuwe versie laat er geen twijfel over bestaan dat Herman Brood een topmuzikant was. ‘Back in your Love’ heeft op de ‘nieuwe’ versie een totaal andere feel. De piano van Brood eist een hoofdrol voor zich op en Brood doet zijn beste Lou Reed op vocals. Ogen dicht en genieten. Zeker een aanwinst deze versie nu te kunnen horen.
‘Syrup’ dan, op de demoversie schreef Herman als werktitel ‘Reggae’ op deze track. En in de demoversie is het dat dan ook, een pure onversneden reggae track waarop Herman vocaal erg goed uit de verf komt. Een track die in het brede arrangement op het definitieve album veel van zijn oorspronkelijke charme heeft verloren.
‘Spine Pain’ in de demoversie is een revelatie. Wat een groove. Dat gitaarspel van de helaas overleden Erik Zwaan. Wow. Ook hier valt weer de jazzy zang van Herman op. De muzikaliteit lijkt op de demo’s beter uit de verf te komen dan op de uiteindelijke opnames van het album.
In het binnenkort te verschijnen boek ‘Street’ van Meijer ten Zijthoff over de tijdsgeest in de muziekscene in het Noorden waarvan ‘Street’ uiteindelijk een uiting is, zegt drummer Peter ’de motor’ Walrecht over deze opnames dat we er duidelijk de invloed van Mose Allison in kunnen terug horen. Luister maar eens naar zijn album ‘ Your mind is on Vacation’ uit 1967, en je zal horen dat Walrecht dat spot on heeft.
‘B4 Street, the Lost Tapes’ is zonder meer het beluisteren meer dan de moeite waard. Voor de echte liefhebbers van Brood, of mensen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van de Nederlandse rock is dit gewoon ‘gefundenes fressen’ en een must om te beluisteren.
Het laat ons de Herman Brood horen, die we in de jaren daarna steeds meer kwijt zijn geraakt. De rasechte muzikant, die meer tegen de jazz aanleunt dan we met zijn allen dachten. Muzikaal puur en onversneden. (8/10) (Coach Music)