Gilbert O’ Sullivan komt in 2020 slechts éénmaal naar Nederland. Waar de legendarische singer-songwriter voorig jaar nog onder anderen in het Limburg Parkstad Theater in Heerlen stond, gaf de Ierse zanger dit jaar slechts een optreden in de grote zaal van Muziekgebouw Eindhoven. Al ver vantevoren was het concert uitverkocht, dus werden als hoge uitzondering voor niet-klassieke concerten, de zijbalkons naast het podium vrijgegeven voor het publiek. Zo graag wilde het Eindhovense publiek de aimabele artiest zien en horen. Terecht, zo bleek.
Stipt kwart over acht stapte O’Sullivan het toneel op, om aan te vangen met ‘Januari Git’. Toepasselijk, hoewel hij er in oktober jongstleden ook mee aanving. Het concert in de Lichtstad stond echter in het teken van zijn 19e studio album, met de toepasselijke titel ‘Gilbert O’Sullivan’. Nummers als ‘Penny Drops’ en ‘Danseretre dreams and 45s’ werden door O’Sullivan met gemak geblend met oude hits, als ‘Alone Again (naturaly)’, ‘Claire’, ‘Matrimony’ en natuurlijk ‘Nothing Rhymed’.
Gilbert had geen band nodig, Gilbert had geen showbalet nodig, Gilbert had geen flitsnde lichtshow nodig. Nee, Gilbert was Gilbert. Slechts begeleidt door gitarist Bill Shanley, zat O’Sullivan vanachter zijn toetsen de muzikale hoogmis in het Eindhovense Muziekgebouw voor. 73 jaar reeds, maar zijn stem had in zijn 53 jarige carrière niet ingeboet. Een warme, heldere stem en dito persoonlijkheid daalde zaterdagavond neer over het Eindhovense publiek. Met hier en daar een praatje, een sneer naar het zijn huidige thuisland, dat hij als ingezetene van de Europese Unie verliet, maar waar hij als Brit zal terugkeren. O’Sullivan liet zijn ongenoegen vluchtig merken.
Het was de eerste keer professioneel in Eindhoven voor Gilbert, hoewel zijn link met Eindhoven ver terug gaat. Begin jaren 70 had hij een kortstondige relatie met de Eindhovense Brenda. Bijna een thuisconcert voor O’Sullivan dus. Of Brenda er bij was is niet bekend, wel een aantal oude bekenden uit de tijd dat O’Sullivan in Blaricum woonde. Hij herkende hen na bijna 50 jaar nog steeds. De zanger had er zichtbaar plezier in om te zingen en te vertellen. Lachte structureel, maakte vluchtige grapjes richting het publiek en naar Bill Shanley en gaf zich in de tussentijd volledig.
Met een korte onderbreking halverwege maakte O’Sullivan er een dik avondvullend programma van, volgestopt met hits, meezingers en luisterliedjes. Met in het tweede deel wat meer pit in de show dan voor de pauze. Gevatte grapjes, een ‘Happy birthday’ voor de jarige Shanley, grapjes over zijn leeftijd (“In England a lady asked me if I was a tributeband, because I looked too young to be the real Gilbert O’Sullivan”) en veel muziek. Want wat was toch de essentie van de avond. Een carrière omspannend programma door de levende legende. Het werd uiteindelijk nog een swingend programma, waarbij werd afgesloten met een toegift, bestaande uit ‘Matrimony’ en de O’Sulivan- stamper ‘ Get Down’. Gilbert O’Sullivan, in de jaren 70 een publiekslieveling met de pet, in 2020 nog steeds die innemende publiekslieveling. Zonder pet, maar dat was dan ook het enige verschil.
Foto’s (c) Bart Teunis
