Ook in dit nieuwe decennium gaat de traditie door. ‘Remember Phil and Gary is een ode aan Philip Lynott en Gary Moore. De negende editie van deze show op was 1 februari in De Bosuil, Weert. Net als de voorgaande jaren, wordt ook Thin Lizzy niet vergeten. Na een welkomstwoord van Peter Vleeshouwers, de organisator van dit alles, betrad Limehouse Lizzy (UK), het nog donkere podium. Frontman/bassist Wayne Ellis begroette De Bosuil met: ”Hey Weert, are you ready?” Als eerste speelde dit viertal ‘Jailbreak’. De stem van Wayne past bij de muziek. Hij en de beide gitaristen speelde wireless. Dat gaf ze de mogelijkheid om over het podium te bewegen. Daar maakten ze volop gebruik van, ondertussen ‘poseerden’ ze voor de fotografen.
‘Waiting for an Alibi’
Gitaristen Greg Alcock en James Roberts stonden regelmatig aan de voorrand van het vergrootte podium te spelen. In ‘Waiting for an Alibi’ gaf James een gave solo weg. Rich Kirk speelde mooi strak op zijn drums. Ze waren duidelijk ingespeeld op elkaar, dat bleek uit nummers zoals ‘Dancing in the Moonlight (It’s Caught Me in Its Spotlight)’ en het rockende ‘Are you ready’. Ze performden op een stoere, relaxte manier. De band speelt zo’n 200 shows per jaar, het performen ging bijna op de automatische piloot. Het publiek genoot van deze vier goede muzikanten.
Cold Sweat
Ook in ‘Cold Sweat’ lag het tempo flink hoog. James ging met beide handen op de hals van zijn gitaar vliegensvlug over de snaren heen. Dit was een show om van te genieten! De ingetogen start van ‘Cowboy song’ was zeer goed. Wayne bespeelde het publiek: na de woorden “The coyote call”, werd er verwacht dat er ‘gehuild’ werd als een coyote. Daar gaf men luidkeels gehoor aan. Na zo’n 1,5 uur eindigde dit eerste optreden van deze avond met de toegift ‘Whiskey in the Jar’
Ode aan Philomena
Afgelopen zomer overleed Philomena Lynott. Om Philip’s moeder te eren werd en een minuut stilte gehouden. De ode werd compleet gemaakt met een optreden van zangeres Esther van Riesen, plus Cyrill Wulms en Gert-Jan Roemen op akoestisch gitaar en zang. Hun stemmen vormde een prachtige blend. Ze speelden onder andere ‘Borderline en ‘Philomena’. Hoewel sommige mensen er doorheen praatte, werd er ook intens geluisterd. Je zag en voelde de liefde voor de muziek van dit drietal. Respect voor hun durf om deze ingetogen ode te brengen zo vlak na het rockend optreden van Limehouse Lizzy!.
Gary Moore Tribute Band
Na de traditionele loterij die bij deze show hoort, was het tijd voor de Gary Moore Tribute band. Deze begon met een gave gitaarsolo van Marcel Coenen. Jan Willem Ketelaers begroette ons, waarna hij‘ Friday on my mind’ te zingen, gevolgd door ‘Wild Frontier’. De bandleden hadden er duidelijk zin in, de energie spatte ervan af. Pascal Remans nam de leadzang over voor ‘Always Gonna Love You’. Toetsenist René Kroon liet dit nummer rustig starten. Pascal heeft een hoog bereik en daarbij ook nog flink power op zijn stem. In de rustige delen speelde Freek Gielen op een akoestische gitaar, in de rockende op zijn elektrische gitaar. Hij heeft een meer ingetogen manier van performen dan Marcel, maar ook bij hem was zowel passie als plezier af te lezen op zijn gezicht.
Het was niet te merken dat dit een ‘gelegenheidsband’ is die niet zo vaak met elkaar op treedt. Deze ervaren muzikanten zitten in diverse bands. Drummer Hans In ‘T Zandt speelt in diverse rockbands. Prog metal liefhebbers kennen Jan Willem, Marcel en Freek natuurlijk van Ayreon.
‘Parisian Walkaways’
Het intro van ‘Parisian Walkaways’ bezorgde menigeen al kippenvel. De betoverende solo van Marcel deed daar nog een schepje bovenop. Het publiek keek vol ongeloof toe hoe hij de mooiste klanken uit zijn gitaar haalde. De bewondering was er niet alleen van uit de zaal. Ook de bandleden genoten van elkaars kunnen en van het samen op het podium staan. Daar waar de muziek het toeliet, straalde het plezier eraf. Dat sloeg over naar het publiek, en andersom. In ‘Once In a Lifetime’ was het Freek die de aandacht naar zich toe trekt met zijn gitaarspel. Marcel zette hem even in het zonnetje.
‘Out In The Fields’
Na een aantal power nummers kwam Peter Vleeshouwers het podium op. Hij vertelde dat de Gary Moore Tribute band een semi akoestische versie van ‘Out In The Fields’ online gaat zetten. De opbrengst daarvan komt geheel ten goede aan een standbeeld dat voor Gary Moore in Belfast moet gaan komen. De Bosuil mocht al kennismaken met dit duet tussen Jan Willem en Pascal. Marcel en Freek speelden allebei op een akoestische gitaar. Men was onder de indruk, en terecht!
Bassist Frank de Groot is veel meer dan ‘alleen maar’ onderdeel van de ritmesectie, dat was vooral duidelijk in ‘Empty Rooms’. Ook dit nummer was, net zoals alle andere, fantastisch. Het was al ruim na middernacht toen ‘Back On The Streets’, het laatste nummer eindigde. Gelukkig kreeg men ‘Over The Hills And Far Away’ als toegift. Niet alleen de bands waren geweldig, ook het licht en geluid was weer zeer goed verzorgd. Een aantal bezoekers en muzikanten bleven tot in de kleine uurtjes napraten in het gezellige cafégedeelte van De Bosuil.
Foto’s (c) Josanne van der Heijden
