In de afgelopen tien jaar is er bijna geen periode van 365 dagen geweest waar Ghostface Killah (ook bekend als Tony Starks of Ghostface) niet een album uitbracht; voor het aankomende jaar heeft hij vijf projecten liggen waar hij druk mee bezig is. De laatste tijd heeft de rapveteraan zich beziggehouden met onder andere een conceptalbum gebaseerd op een stripboek, een R&B album, het nieuwe Wu-Tang album dat eind vorig jaar uitkwam en samenwerkingsprojecten met onder andere MF DOOM en BADBADNOTGOOD. Het laatstgenoemde project is enkele dagen geleden uitgebracht. Het Canadese instrumentale hip-hop/jazz trio is nu vijf jaar actief en heeft vorig jaar het album III uitgebracht die erg goed viel bij recensenten, oude fans en nieuwe fans. De vraag is: hoe klinken de twee gewaardeerde muzikanten als ze op één plaat te horen zijn?
De onzekerheid over het antwoord op deze vraag lag bij mij vooral bij het feit dat Ghostface al bijna 25 jaar muzikaal actief is, en er geen moment in zijn carrière is geweest waar hij een duidelijke pauze nam. De meeste rappers uit de 1990’s zijn naar mijn mening niet goed gerijpt. Zij bevinden zich in een constante verwarring tussen wat hip is en wat hun oude fans willen; het resultaat hiervan is dat zij ouderwets en herhaaldelijk klinken, als ze niet simpelweg saaier zijn geworden dan twintig jaar geleden.
Dit blijkt totaal niet het geval bij de Wu-Tang MC. Ghostface Killah neemt zijn talent mee als een zak vol veren en hij klinkt nog net zo verrassend en up-to-date als twee decennia geleden. Met scherpe teksten, complexe verhalen, onvoorspelbaarheid en een delivery die divers en krachtig is heeft Tony Starks bewezen dat hij de meest consistente rapper in Wu-Tang Clan is, als niet van het hip-hop spelletje in zijn geheel. BADBADNOTGOOD voorziet de rapper met jazzige beats die niet erg afwijken van hun geniale solo-werk, en Ghostface lijkt totaal geen moeite te hebben om zich te schikken naar jazzbeats en ze onder te rappen alsof het simpelweg boom-bap is.
Naast nummers die zijn gezegend door de stem van Ghostface staan er ook een paar instrumentale nummers op die nauwkeurig over het album zijn verdeeld voor een optimale audio-ervaring. Om het spektakel nog spectaculairder te maken laten Danny Brown, Elzhi en DOOM ook nog van zich horen. Tot nu toe durf ik te zeggen dat dit album aan het eind van 2015 op een aantal gerespecteerde lijstjes zal staan. (8.5/10) (Lex Records)
