Afgelopen jaar verscheen het donkere, maar zeer mooie album ‘Hard Believer’ van Fink (het pseudoniem van Fin Greenall). Waarmee hij de lijn van zijn vorige album ‘Perfect Darkness’ voortzetten, en ondanks een steeds groter bereik van publiek niet op een grootser geluid is gaan richten. Dat Nederland een wederzijdse relatie heeft met de Britse singer-songwriter bleek de afgelopen jaren al door optredens op Lowlands en in Carré. En ook met deze twee uitverkochte concerten in Paradiso. Waarvan dit concert de eerste is.
Als support act treedt voor Fink een andere Britse singer-songwriter op: Douglas Dare. Hij bracht afgelopen voorjaar zijn debuutalbum ‘Whelm’ uit. En heeft een studie gedaan aan het LIPA in Liverpool (muziekschool die ooit door Paul McCartney is opgericht). Zijn liedjes zijn typische kleine singer-songwriter liedjes. Maar te klein nog voor Paradiso blijkt. Al is de zaal dan nog ongeveer half gevuld.
Als het optreden van Fink begint staat de zaal wel vol. Door de hoeveelheid verlichting op het podium zijn de bandleden van Fink nauwelijks te zien als ze het podium oplopen. Fink zelf komt op een gegeven moment te voorschijnen als hij naar voren loopt. En begint met de spannende albumtrack ‘Pelgrim’. Wat een sterke opener blijkt te zijn. Gevolgd door ‘Warm Shadow’ en ‘A Sort of Revolution’. Als daarna ‘Yesterday Was Hard On All Of Us’ wordt ingezet wordt dat met luid applaus ontvangen. Het is immers één van de bekendste nummers van Fink.
Een eerste welkomswoord volgt daarna. Met de mededeling dat hij Amsterdam één van de fijnste, zo niet de beste plaats, vindt om op te treden. Met daarna een grap dat mensen waarschijnlijk het vermoeden hebben dat hij dat iedere avond zegt. ‘Hard Believer’ volgt daarna. Voordat ‘Wheels’ wordt ingezet vertelt Fink over één van de eerste optredens in Nederland in 2006. Met ‘Perfect Darkness’ volgt er duidelijk weer een bekend nummer voor het hele publiek. Maar het daarop volgende ‘Shakespeare’ is bijna net zo’n spannende trip waarop het gespeeld wordt als opener ‘Pilgrim’. ‘Truth Begins’ sluit er goed op aan. Waarna radiohit ‘Looking To Closely’ opnieuw met luid applaus wordt ontvangen. ‘Berlin Sunrise’ vormt daarna een mooi einde van het grootste gedeelte. Waarna de toegift nog enkel uit ‘This Is The Thing’ bestaat.
Fink is een man van weinig woorden, maar uit wat hij zei tegen het publiek kwam wel duidelijk sympathie en dankbaarheid naar voren. Hij en zijn band waren ook duidelijk in hun element. En op de uitvoeringen van de nummers valt niet aan te merken. Het enige is misschien dat de setlist van 12 nummers aan de (te) korte kant was. Want bij zo’n optreden dat verder zo goed in elkaar zit, en waarbij de songs zo mooi worden gezongen en gespeeld, wil je als bezoeker gewoon meer horen.
Foto’s © Sander Rijken
